San Antonio bendito,
dádeme un home,
anque me mate,
anque me esfole.
Meu santo San Antonio,
daime un homiño,
anque o tamaño teña
dun grau de millo.
Daimo, meu santo,
anque os pes teña coxos,
mancos os brazos.
Unha muller sin home...
¡santo bendito!,
é corpiño sin alma,
festa sin trigo,
pau viradoiro
que onda queira que vaia
troncho que troncho.
Mais, en tendo un homiño,
¡Virxe do Carme!,
non hai mundo que chegue
para un folgarse.
Que, zambo ou trenco,
sempre é bo ter un home
para un remedio.
San Antonio bendito,
dádeme un home,
anque me mate,
anque me esfole.
dádeme un home,
anque me mate,
anque me esfole.
Meu santo San Antonio,
daime un homiño,
anque o tamaño teña
dun grau de millo.
Daimo, meu santo,
anque os pes teña coxos,
mancos os brazos.
Unha muller sin home...
¡santo bendito!,
é corpiño sin alma,
festa sin trigo,
pau viradoiro
que onda queira que vaia
troncho que troncho.
Mais, en tendo un homiño,
¡Virxe do Carme!,
non hai mundo que chegue
para un folgarse.
Que, zambo ou trenco,
sempre é bo ter un home
para un remedio.
San Antonio bendito,
dádeme un home,
anque me mate,
anque me esfole.