Factura rebajada un 25%
Ela era veciña miña. Non direi cantos anos me levaba, pero sí que era a noiva dun camioneiro.
¿Era Pita? Poidera ser. O que sí tiña era un impresionante moño, e non precisamente enriba da testa.
Nunha daquelas tempadas nas que se puña de morros co do camión, entretúvose en pintar de azul celeste a fiestra pola que miraba as saídas e chegadas do noivo fixo discontínuo.
A min, en lugar de Cho como me chamaba todo o mundo, ela chamábame Chochín. E chamoume unha tarde soleada de inverno para que tivera man da escada na que se encaramou para rematar a pintura do marco da ventá por fóra.
--Chochín, ollo con que se me mova a escada, que non quero levar unha pincha-carneira.
Ao mirar pra riba foi cando me decatei daquela especie de moño. ¿Seréi eu Ricardo Prat i Prat?
--Non mires pra riba, Chochín. A ver se te despistas e imos alá escada e máis eu.
E abría as pernas todo o que lle daba o palitroque da escada.
Cando foi baixando, detúvose a medio metro dos meus fociños...
--Bótame unha man, que me caio!
E boteilla, pobre de min, onde cuadrou... Quedouse queda coma unha cadeliña acariciada. Non sei se ela pensaba no camioneiro. Houbera sido millor que fora o camioneiro, porque abríu aínda máis as pernas e... eu fun aquela tarde o seu "mingitorio".
Existen orgamos-inundacións?
E por riba di que son máis corto cas mangas dun chaleco!
¿Era Pita? Poidera ser. O que sí tiña era un impresionante moño, e non precisamente enriba da testa.
Nunha daquelas tempadas nas que se puña de morros co do camión, entretúvose en pintar de azul celeste a fiestra pola que miraba as saídas e chegadas do noivo fixo discontínuo.
A min, en lugar de Cho como me chamaba todo o mundo, ela chamábame Chochín. E chamoume unha tarde soleada de inverno para que tivera man da escada na que se encaramou para rematar a pintura do marco da ventá por fóra.
--Chochín, ollo con que se me mova a escada, que non quero levar unha pincha-carneira.
Ao mirar pra riba foi cando me decatei daquela especie de moño. ¿Seréi eu Ricardo Prat i Prat?
--Non mires pra riba, Chochín. A ver se te despistas e imos alá escada e máis eu.
E abría as pernas todo o que lle daba o palitroque da escada.
Cando foi baixando, detúvose a medio metro dos meus fociños...
--Bótame unha man, que me caio!
E boteilla, pobre de min, onde cuadrou... Quedouse queda coma unha cadeliña acariciada. Non sei se ela pensaba no camioneiro. Houbera sido millor que fora o camioneiro, porque abríu aínda máis as pernas e... eu fun aquela tarde o seu "mingitorio".
Existen orgamos-inundacións?
E por riba di que son máis corto cas mangas dun chaleco!