LUBIAN: A chave e a pechadura...

A chave e a pechadura

Aproveitando o día de mercado achegouse ao Púente o Sr. Prat co propósito de facer unha copia da chave para porta da súa nova residencia de vrou. O “Rayanico” tiña a ferretería cheíña de xente e ó pedirle a chave dixole que mellor fora a facer o resto de mandados ao Mercado e alá a última hora se achegara a buscala.
Mira por onde unha muller de Valdespino tamén se achegou a ferreteria a facer unha chave, e como non podía ser de outro xeito cando o desorde impera e os porcentaxes están ao 50% de atinar ou equivocarse, acabou a chave do noso protagonista en Valdespino e a de Valdespino en Lubián. Ó chegar a casa e darse conta do erro volve o Sr. Prat ao Mercado e é posto no seu conocimento que por unha equivocación a súa chave esta en Valdespino, mais non é doado atopar a casa, pois o ferreteiro non ten nin idea onde pode vivir a muller. Solo le da dous detalles, edadade mediana e rasgos moi orientais cunha negra e larga cabeleira. Ipso facto, en parte alentado por aqueles dous detalles, o noso protagonista arranca o seu coche e diríxese cara a Valdespino co propósito de probar a chave que obra no seu poder en todas e cantas portas le saíran ó paso, para así poder atopar a muller que ten no seu poder a súa chave. Non provera nin tres portas cando por tras seu se le aconchega unha esvelta muller de larga cabeleira negra que con paso lento e tamén firme, o insta a que pase ao corral onde pode probar a chave na pechadura da súa entreperna. Non se fai de rogar nin unha sola vez máis e acede deseguida, mais un erro de calculo fai que se tope cúa testa contra a lumieira da porta espertando do sono tamén ipso facto sen poder rematar unha vez máis, como é do seu xeito, o asunto.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Amigo Pingadelo: Moi ben, polo conto da chave. Contovos eu outro esto pasou en Marin, era unha parexa que tiña un rapaz peqeniño, pero xa levaban varios anos casados, e dixolle el, Concha temos que facer o amor o estilo rodaballo, estas louco Fermin eu deso non sei nada, pero enseñote eu ¿enton como facemos? tumbaste na esquina do pasilloe e abres as pernas, e eu collo carreira dende a outra punta
e tirome enriba tua e xa esta, el colleo carreira dende a esquina contraria onde estaba a muller coas ... (ver texto completo)