Señor da Casa do Perú: ¿Non será vostede un entusiasta do esperanto?
Aquel neno de aldea galega, cando na escola usábamos pluma, paliller e tinteiro, ao facer os exercicios de caligrafía, botou un borrón e dixo:
--Me cago no mundo, esgallóuseme a pluma!
Entón a mestra deulle unha labazada e reprendeuno:
--Eso no se dice, blasfemo. ¿Entendido?
--Sí, señorita. Me cago no mundo. Perdoe. Xa sei que non se debe decir "esgallóuseme".
Un idioma sirve para comunicarse con máis ou con menos personas. Pero tamén sirve para disfrutar, para amar, para lembrar, para respectar aos devanceiros, para gozar,...
A única cousa que non se pode facer en galego é un "francés". ¿?
Aquel neno de aldea galega, cando na escola usábamos pluma, paliller e tinteiro, ao facer os exercicios de caligrafía, botou un borrón e dixo:
--Me cago no mundo, esgallóuseme a pluma!
Entón a mestra deulle unha labazada e reprendeuno:
--Eso no se dice, blasfemo. ¿Entendido?
--Sí, señorita. Me cago no mundo. Perdoe. Xa sei que non se debe decir "esgallóuseme".
Un idioma sirve para comunicarse con máis ou con menos personas. Pero tamén sirve para disfrutar, para amar, para lembrar, para respectar aos devanceiros, para gozar,...
A única cousa que non se pode facer en galego é un "francés". ¿?