Acuerdo para empresas

LUBIAN: Eu sendo de O Pereiro, a palabra garapio escoiteilla...

Non sei porque o falar do Garapio vexo a imaxen, debe ser que es una ferramenta da familia da Espalladeira: Una cargaba los montones de esterco de las cortes y el otro hacia los montones de estiércol en las Leiras, la mayor parte se componía de bosta de vaca. Para los que no sepan que es la bosta;"es la leña de vaca"que aparte de calentar el cuerpo, comer mucho, dormir poco, había que dar mucha suela de zapato para alargar la vida manteniéndote ágil. Todo esto se termino porque decían que contaminaba mucho, aunque entonces no recuerdo de ver ninguna trucha muerta por esos rigueiros y si con el progreso de las nuevas tecnologías. Y me sorprende que el diccionario de inteligencia de estos Ilustres Señores que mencionáis; que el Garapio, ya formaba parte del pueblo de Padornelo antes de que se descubriera que la Chaira de los Poleirichos esta en la Alta Sanabría.
Pero estas ferramentas le pasa como las lenguas; si no las habla mucha gente desaparecen.

Eu sendo de O Pereiro, a palabra garapio escoiteilla a miña querida nai mutas veces. Sería porque ela era de Cepedelo, e este pobo está máis cerca de Lubián que a Gudiña. E se os da Gudiña van a pobos de A Coruña e lle chaman guincho ao que alí le chaman picaña.. xa me dirás...
Ó ser o galego tanto tempo unha lingua sin normativa, casi pode dicirse que, non en cada comarca, senon en cada pobo desenrolouse de xeito diferente.
Eu son da opinión que en todolos pobos se fala ben o galego, cada un tal como ó aprendimos dos nosos devanceiros. Na diversidade está a riqueza, e anque ás veces ó ouvir unha palabra nova faga gracia, se a adoptamos sairemos ganando todos.