Luz ahora 0,10599 €/kWh
Era bicela ou era biceira?
Bu bu bu. Ahora si, Biceira era cuando as vacas iban o campo ou os Poulos, aiquí solamente iban no mes de agosto, de tal maneira quedaba a xente libre para poder aatender os traballos das mallas, que pra a juventud eran mui entretenidas, había moit@s moz@s e a juerga estaba asegurada.
A mañá cedo tocaban tres campanadas e xa se sabía que era a hora de salir a biceira, era por turnos cada día iba o veciño que lle tocaba, as vacas tamén se turnaban unhos días iban unhas outros dias as outras, de ir todos os días trillaban, consistía que que se lle puñan as pezuñas doloridas da camiñata tan larga, era un camiño con bastantes pedras, os festivos e cuando mais concurrida estaba a biceira.
Unha vez arriba no campo, chairas grandes de pastos con abundante auga, no verán parecia casi como as chairas da Sabana pero sin leóis, si moitos lob@s, ganado había bastante do pueblo, por outra parte viñan as ovellas meiriñas de Extremadura, ou as churras de Aliste.
Os pastores facian queixo, os curaban nas chozas da serra, a min me coincidiu ver como o facian na choza do Bedulo, tamén tiñan unhos cuantos quesos a curar nas baldas da choza, como levaban o pan de casa o conocerme me regalaron un queixo curado mui rico, poucas veces comí outro que lle igualara, a señora que os facía era extremeña estaba co seu marido máis un fillo guardando cinco mil ovellas.
Os pastor@s que iban coa res do pueblo pro Campo, contaban que alguhos muxian as cabras e tamén facian requesón, aproveitaban a frialdad das augas pra cuallar o leite, por ejemplo na fonte do Matasaltón, a tardiña o traían no morral para casa.
A mañá cedo tocaban tres campanadas e xa se sabía que era a hora de salir a biceira, era por turnos cada día iba o veciño que lle tocaba, as vacas tamén se turnaban unhos días iban unhas outros dias as outras, de ir todos os días trillaban, consistía que que se lle puñan as pezuñas doloridas da camiñata tan larga, era un camiño con bastantes pedras, os festivos e cuando mais concurrida estaba a biceira.
Unha vez arriba no campo, chairas grandes de pastos con abundante auga, no verán parecia casi como as chairas da Sabana pero sin leóis, si moitos lob@s, ganado había bastante do pueblo, por outra parte viñan as ovellas meiriñas de Extremadura, ou as churras de Aliste.
Os pastores facian queixo, os curaban nas chozas da serra, a min me coincidiu ver como o facian na choza do Bedulo, tamén tiñan unhos cuantos quesos a curar nas baldas da choza, como levaban o pan de casa o conocerme me regalaron un queixo curado mui rico, poucas veces comí outro que lle igualara, a señora que os facía era extremeña estaba co seu marido máis un fillo guardando cinco mil ovellas.
Os pastor@s que iban coa res do pueblo pro Campo, contaban que alguhos muxian as cabras e tamén facian requesón, aproveitaban a frialdad das augas pra cuallar o leite, por ejemplo na fonte do Matasaltón, a tardiña o traían no morral para casa.