Cando eu era unha poliña e xa non tan pola, as vacas que non iban pra serra, por estar paridas o pra reservalas pros traballos do brau iban diariamenta a "vicela" ou "bicela" ben pro campo ou ben pros poulos. No diccionario galego non hachei esta palabra.
A palabra que describes é VICEIRA ou VECEIRA.
Refírese a que o pastor cambia. Cada día vai o que lle toca a "vez".
Estas dúas palabras están recollidas polo diccionario de Isaac Alonso Estravís.
Pero fala do gando en xeral: ovellas, cabras, vacas.
No caso do "caudillo" --así se lle chamaba antes aos magotes sen pastor fixo en Lubián. O "caudillo" era o magote veceiro-- en Lubián, por cada ducia de ovellas ou cabras que botabas ao magote, tiñas que ires un día de pastor con todo o magote. A xente tiña sempre un nº de cabezas múltiplo de 12.
No caso da vacada (vacas na serra), cando deixou de haber vaqueiros que gardaban o gando polo torrezmo (minas de grao ou outras especias), cada veciño tiña que gardar a vacada tantos días como vacas tiña nela, e ían por parellas de veciños.
No caso da viceira (vacas que ían para o campo diariamente), cada veciño tiña que ir un día, á volta, cando lle tocaba a vez.
Refírese a que o pastor cambia. Cada día vai o que lle toca a "vez".
Estas dúas palabras están recollidas polo diccionario de Isaac Alonso Estravís.
Pero fala do gando en xeral: ovellas, cabras, vacas.
No caso do "caudillo" --así se lle chamaba antes aos magotes sen pastor fixo en Lubián. O "caudillo" era o magote veceiro-- en Lubián, por cada ducia de ovellas ou cabras que botabas ao magote, tiñas que ires un día de pastor con todo o magote. A xente tiña sempre un nº de cabezas múltiplo de 12.
No caso da vacada (vacas na serra), cando deixou de haber vaqueiros que gardaban o gando polo torrezmo (minas de grao ou outras especias), cada veciño tiña que gardar a vacada tantos días como vacas tiña nela, e ían por parellas de veciños.
No caso da viceira (vacas que ían para o campo diariamente), cada veciño tiña que ir un día, á volta, cando lle tocaba a vez.
