Nunca pensey que voçe, tibese tantas coisas encomun conmigo, falando do saco, era mellor amigo meu, claro istá de, garoto, tapabame can xobía, cargabo de fariña, nabos, café, outono, torgos, carbón etc. ô que eu nahún sabía ê que se podian meter parábolas, dentro, meu deus por nahún me dar conta antes, assín nahún tendría as carencias que teño oxe.
Disculpe por a ironía.
Unha aperta.
Disculpe por a ironía.
Unha aperta.
Os idiomas son sacos de palabras, amigo e amante da Sra. Pita. Pero as que descansan no cu do saco hai que espertalas, remexelas e subilas deica a boca para utilizalas e que non morran xamáis.
Un dos primeiros traballos que vin a desempeñar na miña vida foi o de transportista de sacos de grao desde as casas ao muiño familiar, e de fariña, desde o muiño ás casas dos clientes. Os meus perendengues inda non eran quen de bota-los sacos enriba do pollino. Tiña que cargalos o cliente en casa, e meu pai, o muiñeiro maquileiro, no muiño. Qué traballo máis divertido, sempre a cabalo do burro, encaramado encima do saco de 5 eminas! Agora para Chaos, logo para Lubián.
Aqueles sacos pesaban o seu peso en grao ou fariña. Os sacos de palabras sonche máis livianos, pero teñen un gran valor.
Na limpa dun veciño, xa con catorce ou quince anos, eu apañaba sacos de 4 eminas desde a aira cara o couso. Os demáis, maiores ca min, apañábanos de 5 eminas, e andaban a mofarse polo carallo desa emina. Así é que botei un saco de 5 ao lombo, e ao chegares ao couso, ao abrir a boca que levabas pechada coa man esquerda para baleira-lo centeo no couso, quedei algo desequilibrado, e alá fun dentro do couso co grao, co saco, co corpo e coa ialma. Que non se entere ninguén das que pasei para saír de alí antes de que chegara o seguinte transportista!
Aclaración: unha emina (ou mina) sonche 32 libras.
Un dos primeiros traballos que vin a desempeñar na miña vida foi o de transportista de sacos de grao desde as casas ao muiño familiar, e de fariña, desde o muiño ás casas dos clientes. Os meus perendengues inda non eran quen de bota-los sacos enriba do pollino. Tiña que cargalos o cliente en casa, e meu pai, o muiñeiro maquileiro, no muiño. Qué traballo máis divertido, sempre a cabalo do burro, encaramado encima do saco de 5 eminas! Agora para Chaos, logo para Lubián.
Aqueles sacos pesaban o seu peso en grao ou fariña. Os sacos de palabras sonche máis livianos, pero teñen un gran valor.
Na limpa dun veciño, xa con catorce ou quince anos, eu apañaba sacos de 4 eminas desde a aira cara o couso. Os demáis, maiores ca min, apañábanos de 5 eminas, e andaban a mofarse polo carallo desa emina. Así é que botei un saco de 5 ao lombo, e ao chegares ao couso, ao abrir a boca que levabas pechada coa man esquerda para baleira-lo centeo no couso, quedei algo desequilibrado, e alá fun dentro do couso co grao, co saco, co corpo e coa ialma. Que non se entere ninguén das que pasei para saír de alí antes de que chegara o seguinte transportista!
Aclaración: unha emina (ou mina) sonche 32 libras.
