LUBIAN: Esa teima cégate, Zé....

Esa teima cégate, Zé.
Non sei se o soñei, ou se mo contaron. Pero o certo é que teño que preguntarche se o outro día sentache nun escano á porta dun comercio de ultramarinos aí, en Pernambuco.
Dicen que tiña-los ollos pechados, e estabas todo embabecado co pensamento na Pita.
Daquela saiu do comercio outro portugués cunha bacalada moi grande de baixo do brazo, e pasou con ela moi preto dos teus fociños.
Dicen que entón pegache un pulo e berrache:
--Pita moñuda, cachonda!

O Pa tes algo de razón, más contárinte mal a coisa, foi certo que istaba, diante comercio do fillo do Ruiz Matos, que por certo vendi munto bacallao,ê verdade nahún ê de munta calidade, total que saía unha preta munto bein parecida, de pronto veume un xeirumo ô bacallao, eu reacionei decendo -condanada dónde levarás a coñac escondida. Eu sei que isto to contarín os meus colegas de viaxe, aunque sexa un bocadito destorsionado, algo pasou y voçe nahún ô soñou.
Total que o meu setindo de a trompa ... (ver texto completo)