Ofertas de luz y gas

LUBIAN: Amigo Piño, assín foi, más que nahún tornen aquiles...

Apreciados foreiros/as, según ô xefe meu acaba de darme unha boa noticia, nahún sey se será verdade, dixome que íste ano ahí pra finale de Marzo primeiro de Abril que le gostaría ir a pescar a íses rios de Zamora, me gostaría saber cuando se abre a veda.
Unha aperta.

De cuando se abre a veda pra pescar, eu non te podo contestar porque non o séi.
Como en algunhos foros das Frieiras, sale o tema da seitura é do trelo do café, quero comentar algo sobre ese tema, ésto algunhos de lubián xa o saben, debido a que o teño comentado.
Por entonces eu era un chaval, meu padre me dice que teño que ir a Santigoso, é con unhos segadores portugueses facer a seitura, (eso da seitura pagarlle os segadores é darlle de comer é beber, tiñamos que ser nos.) Os portugueses o motivo non o sei, pero cada vez que pasaba o tren le chamaba moito a tención, ¡olla o trén que fumo bota! ¡que de vagois leva! o cousas por o estilo.
En unha de esas, ven un tren de mercancias que sin chegar a estación da Vilavella, inda faltaba bastante, o comentario, ¿que lle pasaría o cambollo? ten avería, qué pasará? total que o momento, entre aquelas uceiras e rebolos, empezan a baixar homes con sacos de café, parecian as formigas camiño do nido cuando van cargadas, en un momento, unhos cuantos kg, de café meteron o tren, sempre me dou que pensar, que pra facer eso a pleno día, é co prohibido que estaba o do contrabando, ter que parar un tren pra recoller a mercancía en mitad do trayecto, varios complices habia ahí é moito diñeiro tiña que dar o trelo.

Amigo Piño, assín foi, más que nahún tornen aquiles tempos eu fun testimuña de íso un día ia eu co fardo y un guarda na porta dun vagón decindo como para aquí ô tren total que nos por a outra porta metendo, ata è pra pensar mal, más detodo nahún paraba, ¿tú nahún anduveste no trelo?
Unha aperta.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Non. de andar o trelo non me tocou, aunque por entonces era bastante corriente.
Os poucos anos de ver esa anécdota do tren desde as leiras de Santigoso. Cerca de cinco anos, si metocou de facer o caso contrario, que sería o de vigilar os contrabandistas, non foi o caso, xa que ese servicio a min non me afectaba (despóis por decisión propia) cambiei de empresa, entonces xa nin unha cousa nin a outra, a partir de ahí, a miña vida laboral transcurriu por outros camiños.