Son as cinco da mañan, hai que levntarse cediño, ir sacando as vacas da corte, xunxilas, e apor o carro. Xa onte a tarde, arrancando co garapio, recebendo as salpicadelas e botando o carro ca espalladeira, deixamos cargado o carro de esterco. O pai saca unha vaca e deixa o rapaz, que solo ten seis anos, pegando dela hasta que saca a outra, unha vez xuntas, colle o xugo cunha mau e ponho encima das molidas, xunxen a parexa e repiten a operacion ca segunda parexa. Ahora ai que apor os carros e guiar hasta a leira. Oxe van a Sera Grande. Ai que sair cediño para estar o amanecer na leira, levan no alto dos carros os arados, a semente e un feixe pequeno de palla para facer as embelgas. Despois de unha hora larga de camiño, chegan a leira, van descargando os montois de esterco, despois esparexer, embelgar e sembrar.. por o arado e empezar a arar. O rapaz quere pero non pode, solo ten seis anos, non lle queda outra que andar dediante de parexa do pai. "tente arriba, tente abaixo"... asi hasta que queda a leira arada.... con arado romano.
A bubela da casa da maria do marcial. Que maravilla, como describe perfectamente todas e cada unha das tareas da sementeira, xunxir as vacas e apor o carro, as molidas, o garapio, esparexer o esterco, feixe da palla pra facer as embelgas, leira arada co arado romano, o rapaz "tente arriba, tente abaixo"... así o lembro nin mais nin menos
Unha forte aperta Bubela, por refrescarnos a memoria con tantas realidades de fai tempo.
Unha forte aperta Bubela, por refrescarnos a memoria con tantas realidades de fai tempo.
Buenos días Barxés; ¡cómo te gusta recordar estas vivencias!. Cada ano se repetían as mismas faenas, as mismas voltas de arada, cada unha no seu tempo pra chegar as leiras ó tempo da sementeira sin unha herba, pra facer boa laboura, e que o "pan" nacera forte, e libre de cualquera impedimento.
Un forte abrazo, amigo.
Un forte abrazo, amigo.
Boas tardes Ballesteros, si que me gusta recordar esas vivencias daquel tempo, habia mais traballo no campo no habia maquinaria, pero tal como o amigo Piño acaba de contar con toda razón, a xente tiña outro humor axudabase unha a outra
habia fiadeiros no inverno, e no vrao contos e mais contos, e o tema das vacas era como o Piño diz sempre saia na conversa.
Nomes mais comuns onda nos das vacas eran garbosa, castaña, malagueña, marela, cereixa, macarena, montaña, parda, mora, marquesa, cachorra etc.
Tamen habia algunhas que escornaban a xente.
Un saudo Ballesteros, e tamen o Piño, e os demais foreir@s bos
habia fiadeiros no inverno, e no vrao contos e mais contos, e o tema das vacas era como o Piño diz sempre saia na conversa.
Nomes mais comuns onda nos das vacas eran garbosa, castaña, malagueña, marela, cereixa, macarena, montaña, parda, mora, marquesa, cachorra etc.
Tamen habia algunhas que escornaban a xente.
Un saudo Ballesteros, e tamen o Piño, e os demais foreir@s bos
Garbosa, Amarela, Macarena, etc.; que razon tienes Barxes, si hasta aquí, en Chile sonaban esos nombres en boca da miña mai, mientras meu pai reia al oirla contar esas historias de traballo duro y esforzado. Él era mas callado y de poucas palabras, no dado a los contos; la revolucion le robo sus mejores años
(16 a 20 años, su felicidad era vernos contentos y seguros a su lado.
Un saludo a todos los foreros de Lubian comenzando por su Alcalde.
(16 a 20 años, su felicidad era vernos contentos y seguros a su lado.
Un saludo a todos los foreros de Lubian comenzando por su Alcalde.