A cousa foi certa, inda que arriba quedou moi resumida. Era no tempo do Reinado, e o billete, máis falso que un caldeiro de plástico para coce-la caldeirada, pasou do bar á Casa do Pobo, co seu sedal, xa noutras mans con máis xoldra nas súas uñas por aquelo da edade.
Os mozos portugueses apareceron nunha "carrinha" e estiveron na barra da casa do pobo. E foi alí onde un daqueles mociños reatou os amallós e marchou tan contento co seu tesouro para Portugal.
A miña vida, Estrella, case sempre foi un chiste.
Os mozos portugueses apareceron nunha "carrinha" e estiveron na barra da casa do pobo. E foi alí onde un daqueles mociños reatou os amallós e marchou tan contento co seu tesouro para Portugal.
A miña vida, Estrella, case sempre foi un chiste.