LUBIAN: ¡Jo, Pepita! ¡Non me digas que estuveche na miña porta...

Poid e verdai, estuve na misa da Tuiza de merenda non te vi, si vi oPiño e de lexos o Inda..; logo subimos a Lubian a tomar cafe o bar e estuve diante da tua casa pero tiñas todo moi cerrado e supuse qe non estarias. A ver si veis a misa como o ano pasado e nos vemos. un bico

¡Jo, Pepita! ¡Non me digas que estuveche na miña porta e non chamache!... Teño cerrado pra que non se escape a gatiña, pero estábamos comendo en casa unhas quince personas, imagínate qué alegría si nos tocas a porta e houberas tomado café con nos. É o postre, porque miña cuñada Concha foi a que se encargou de facelos e estaban a cada cual máis rico... ¡Cachis...! Tú sempre que vaias chama, por si acaso. E teis o meu teléfono. Non penses si vas a "molestar", por Dios, pensa na alegría que nos dará verte. E estou segura que o Piño igual...
En cuanto o que dices de vernos pra Misa da Vilavella, este ano non vai poder ser. Nin siquiera pra da Tuiza de septiembre. A miña recuperación está prevista mínimo pra tres meses... Pero o importante é quedar ben pra que logo poida volver a recorrer todos aqueles camiños, subir o Cortello, baixar a Tuiza e o río e bailar todos xuntos.:-)
Xa nos contarás qué tal a empanada de Lubián.
Biquiños pra tod@s.
P. D. Bubela, moi curiosos esos datos antiguos que publicas. Nunca vin un campo de lino...:-)

Estou observando que inda fun dos afortunados este verán, tuve a suerte de falar con varios foreir@s da zona é que non están siempre por aiquí, Duli, Pepita, Candil, Sofía, Barxés, Ricardo, 252525, Pingadelo, a Bubela si a vi, volaba un pouco alto é non pude falar con ela, tamen quedaron unhos cuantos que non hubo suerte, outra vez será.
Pepita. Pensaba que o día da Tuiza nos veríamos pola tarde en Lubián, non foi así, como te dixen fumos unhos cuantos amigos a comer o Pereiro, tú a casa Xa a sabias ... (ver texto completo)