LUBIAN: Carallo, non sei se ían para cincuenta e tres anos...

Carallo, non sei se ían para cincuenta e tres anos que non pisaba a volta polo noso pobo, cando Federico Martín Bahamontes levaba nove minutos de adianto, e dicen que parou no alto de Padornelo a tomar un pikolo, porque tiña medo de baixar sen compaña.
Onte apoleiráronse nas bordas da estrada ata os máis vellos do lugar para ver pasar coma lóstregos aos tipos das bicicletas.
--Viche o maillot? --preguntoulle Tito ó Alfredo.
--O amalló? Miña naiciña! Cómo lle poideches ver os amallós coa ostia que levaban?

Amigo Inda: Gracias por estar deseguido arrancándonos sorrisos. Eu estiven o outro dia na meta no monte da Groba en Baiona e tamen que casualidade que tamen estaban dous paisanos decindo o mesmo, un chamabase Florencio e o outro Narciso e dille Florencio a Narciso "carallo"ese non chega a meta leva os "amallós" desatados. Por certo alí mirabanse ben porque era costa arriba
A candil botamola de menos na festa do cortello xa estou enterado da sua convalecencia, quero desexarlle dende eiqui unha pronta ... (ver texto completo)