LUBIAN: Eu tamén me alegréi de poder darte un abrazo, Pepita,...

O Candil: Qe me alegro moitudimo da visita q ae me fixeches, foi unha pena qe non qedaras a comer as filloas, estaban boisimas. A meu himao deulle muta pena non poder verte, haber si pra prxima hay mais suerte. Un abrazo amiga.

Eu tamén me alegréi de poder darte un abrazo, Pepita, inda que fora visita de médico non programada. Xa habrá tempo de compartir afilloas, sabendo que o simpático cociñeiro está en casa, non habrá problema. Tiñan boa pinta pero ben viche que non podía quedarme. A tua familia é encantadora pero xa pudeche ver que quen me conquistou foia a tua Kyara. ¡Preciosa, maravillosa!

Ahora eres tú quen nos debes visita. Xa sabes que somos varios os que te esperamos cos brazos abertos en Lubián. Non tardéis.;-)

Bicos pra tí e saludos pra todos os forer@s de boa vontade.