Chamábase Juan, mundialmente conocido po-lo alcume de Chanchito, era o sacristán do noso pobo que durante mais de corenta anos reinou no feudo da sacristía, alí facíase o quel dicía, estivera o ovispo de Roma ou no seu defeuto o de Santiago, e si alguien se opoñia a sua xerarquía feudal, pronto lle dicía aquela frase, tu no tienes agricultura, poñendo na sua interpretación cara de enoxado xa que si o mirabas de reollo vías cómo se lle escapaba unha pícara sonrisa.
Durante os oficios relixiosos desfilaba con aire marcial, ríxido e levantado a cabeza, debéndose a unha reminiscencia de cando estivo alá no frente e foi que de salvar o pelexo.
Non había boda que non asistira e hai de aquel que non invitara por que si alguien lle preguntara o porque soltáballe a sua frase lapidaria, Eses no tienen categoría ni agricultura ni ellos ni su familia.
Vivía con unha prima coa filla de esta e seus netos mentras o cabeza da familia navegaba polos mundos de dios.
Un día sei que por estar acatarrado preparouselle aguardiente con azúcar para amortiguar los síntomas, era este un recurso popular asumido po-la xente, o caso e que tomoulle gusto o asunto indollese da man, e alá foiselle todo de un trago.
Esa misma tarde había procesión, e alá foi que por que repicar tocaba, iba tocado po- la influencia do espirituosos e de manter o temple non era que.
Subeu o campanario e o paso da procesión, non lle ocurre otra cousa que faer que poñerse pedra en ma a golpear a campana soando a que por aquel entonces era o número guan de la música popular.. La raspa raspita
As beatas poñían as más na cabeza aquelo era un sacrilegio, o cura che vou decir paqué, o final todo quedou naquelo... sonche as cosas de Juan
Polo demais nadie lle pode negar a sua integra dedicación e que todo o pobo o quería.
Juan Chanchito era unha institución que ten e debe de estar en donde puxeron a Armelinda e a esta encontrarlle o seu lugar.
Durante os oficios relixiosos desfilaba con aire marcial, ríxido e levantado a cabeza, debéndose a unha reminiscencia de cando estivo alá no frente e foi que de salvar o pelexo.
Non había boda que non asistira e hai de aquel que non invitara por que si alguien lle preguntara o porque soltáballe a sua frase lapidaria, Eses no tienen categoría ni agricultura ni ellos ni su familia.
Vivía con unha prima coa filla de esta e seus netos mentras o cabeza da familia navegaba polos mundos de dios.
Un día sei que por estar acatarrado preparouselle aguardiente con azúcar para amortiguar los síntomas, era este un recurso popular asumido po-la xente, o caso e que tomoulle gusto o asunto indollese da man, e alá foiselle todo de un trago.
Esa misma tarde había procesión, e alá foi que por que repicar tocaba, iba tocado po- la influencia do espirituosos e de manter o temple non era que.
Subeu o campanario e o paso da procesión, non lle ocurre otra cousa que faer que poñerse pedra en ma a golpear a campana soando a que por aquel entonces era o número guan de la música popular.. La raspa raspita
As beatas poñían as más na cabeza aquelo era un sacrilegio, o cura che vou decir paqué, o final todo quedou naquelo... sonche as cosas de Juan
Polo demais nadie lle pode negar a sua integra dedicación e que todo o pobo o quería.
Juan Chanchito era unha institución que ten e debe de estar en donde puxeron a Armelinda e a esta encontrarlle o seu lugar.