Abraiado estou, do pouco que se sabe da nosa singularidade e das historias de un pasado reciente que calquera dos nosos xóvenes son incapaces de rememorar,: por que se omitiu transmisión oral e ignorouse nos colegios.
Xogos estacionales que fluían na memoria e invitaban a actuar; incidencia das relacions humanas en complicidad a hora de traballar os campos de cultivo, xente do mar que o regreso da labor enchia o bar onde se facian as partixas,
Fábricas de salazóns que daban cheiro identitario o pobo que a "" aristocracia " despreciaba, ausencia de enseñanza media que facía casi imposible a educación media ou superior os fillos dos mais humildes e en consecuencia agravar mais uha sociedad chamada a ser cautiva dunha resistencia clasista poco dada a sufrir cambios
Menos mal que os oceanos eran portas abertas para ver mundos distintos e que decir da emigración
Cómo realidad social de calquera outro pobo pequeno do territorio galego
E que me din da televisión pola que gracias a deus non solo entra merda da que temos excedente
Canto cambiou o. mundo, canto lixo desprendo e canto Bo desperdiciamos
Pero Ares seguirá vivo polo peso do pasado e da sua tradición que ainda que cousa mala podendo haber o mellor sempre estará por riba, aquelo do que xa nada fala, mil e unha historias que casi nadie está disposto a contar en tan distinto paisaxe ainda que no mismo lugar.
Vivir en Ares
Xogos estacionales que fluían na memoria e invitaban a actuar; incidencia das relacions humanas en complicidad a hora de traballar os campos de cultivo, xente do mar que o regreso da labor enchia o bar onde se facian as partixas,
Fábricas de salazóns que daban cheiro identitario o pobo que a "" aristocracia " despreciaba, ausencia de enseñanza media que facía casi imposible a educación media ou superior os fillos dos mais humildes e en consecuencia agravar mais uha sociedad chamada a ser cautiva dunha resistencia clasista poco dada a sufrir cambios
Menos mal que os oceanos eran portas abertas para ver mundos distintos e que decir da emigración
Cómo realidad social de calquera outro pobo pequeno do territorio galego
E que me din da televisión pola que gracias a deus non solo entra merda da que temos excedente
Canto cambiou o. mundo, canto lixo desprendo e canto Bo desperdiciamos
Pero Ares seguirá vivo polo peso do pasado e da sua tradición que ainda que cousa mala podendo haber o mellor sempre estará por riba, aquelo do que xa nada fala, mil e unha historias que casi nadie está disposto a contar en tan distinto paisaxe ainda que no mismo lugar.
Vivir en Ares