Recordo uns vellos libros que andaban pola niña casa, eran volúmenes de tamaño que xa non se fabrican hoxe, ilustrados a plumilla por brillantes artesans moitos deles en categoría de auténticos artistas, xa que cada un dos seus dibuxos deixaba as suas señas de identidade
Un destes libros o cal formaba parte da colección dos episodios nacionales, estaba enmarañado con rallas de lápiz, penso que dibuxadas por min de cando eu era pequeno
Eran de fácil lectura xa que as suas letras eran grandes e a narrativa de Pérez Galdós non se facía esfarragosa como a deses libros escritos para iniciados e que casi nadie lee pero que o fin acaban ricibindo premios
Ahí está a miña duda e me remito a pintura, falaba un día un crítico do cal ignoro o seu nome: Cando Picasso foi consciente do prestixo o que había levado a sua obra, permitiuse o luxo de pintar farragalladas có único fin de tomarlle o pelo a os mismos que calquer obra sua que saira a luz iba a ser tildada de obra maestra, e así tamén o creo eu, e parvos non faltan que a calquer obra sua non lle encontre interpretación
Pero si ainda a día de hoxe o Gueenica permanece na incógnita de que cando de cidiu a pintalo non se sabe ven cal era o seu mensaxe, e non o digo eu por que meu xuicio pictórico e deficiente por non dicir, nulo, e que oír dicir a un guía do museo Reina Sofía adicado para ese fin, e a mais de un crítico especialista que se mantén na incógnita
Certo que o parecer, hay que diferenciar entre obra de arte e artesanía maxistral
A obra de arte o parecer, estremece o alma dos profanos, pode que por ahí me convenzan.
Bos días
E
Un destes libros o cal formaba parte da colección dos episodios nacionales, estaba enmarañado con rallas de lápiz, penso que dibuxadas por min de cando eu era pequeno
Eran de fácil lectura xa que as suas letras eran grandes e a narrativa de Pérez Galdós non se facía esfarragosa como a deses libros escritos para iniciados e que casi nadie lee pero que o fin acaban ricibindo premios
Ahí está a miña duda e me remito a pintura, falaba un día un crítico do cal ignoro o seu nome: Cando Picasso foi consciente do prestixo o que había levado a sua obra, permitiuse o luxo de pintar farragalladas có único fin de tomarlle o pelo a os mismos que calquer obra sua que saira a luz iba a ser tildada de obra maestra, e así tamén o creo eu, e parvos non faltan que a calquer obra sua non lle encontre interpretación
Pero si ainda a día de hoxe o Gueenica permanece na incógnita de que cando de cidiu a pintalo non se sabe ven cal era o seu mensaxe, e non o digo eu por que meu xuicio pictórico e deficiente por non dicir, nulo, e que oír dicir a un guía do museo Reina Sofía adicado para ese fin, e a mais de un crítico especialista que se mantén na incógnita
Certo que o parecer, hay que diferenciar entre obra de arte e artesanía maxistral
A obra de arte o parecer, estremece o alma dos profanos, pode que por ahí me convenzan.
Bos días
E