Acórdaste Pepe, aquel día que collimos a chalana enfrente a casa de veiramar que hoxe chaman Pedrafeita, e chegando a rampla grande púxenme a chorar, iba descalzo e non encontraba as sandalias de goma que miña aboa me acababa de comprar, advertíndome eso sí que me tiñan que durar todo o veran, e que meu pai non andaba po-lo mundo adiante para que un tirara os cartos.
Rompin a chorar e cabrón de tí que arrimando a orella a miña espalda dicias que os meus llantos soaban como o vello órgano que había na nosa igresia.
O regreso o punto de partida foi dunha angustia indescriptible, e una vez de novo na area alí se encontraban depositadas
Logo fun quen de non tomar represalias foi superior a satisfación que o ultraxe polas risas que che producían a miña lamentable situación, ante o que me podía suceder unha vez chegando a casa si as sandalias non aparecían
Sucedeu no ano do señor do 1958.
Rompin a chorar e cabrón de tí que arrimando a orella a miña espalda dicias que os meus llantos soaban como o vello órgano que había na nosa igresia.
O regreso o punto de partida foi dunha angustia indescriptible, e una vez de novo na area alí se encontraban depositadas
Logo fun quen de non tomar represalias foi superior a satisfación que o ultraxe polas risas que che producían a miña lamentable situación, ante o que me podía suceder unha vez chegando a casa si as sandalias non aparecían
Sucedeu no ano do señor do 1958.