ARES: Paseando denoite po-la calle Real encontrome con un...

Paseando denoite po-la calle Real encontrome con un veciño que e dono dun bar.
Hola que tal lle digo, elogo ti solo por aquí.
E dime el, despois de moito traballar sempre me apetece dar un recorrido e tamén po-la calle Real, e a veces cerro os ollos e imaxino a xente a pasear e que hai anos que non está
Eu pensei que a min sucedíame o mismo pero debido as largas ausencias.
Pero si el vive aquí pensei, e dinme conta que para ser victima da saudade non fai falta salir, fluien de nos o tempo e os acontecementos porque  non se van da nosa memoria para recordarnos de donde vimos e así poder calmar nosa estúpida vanidad si en algo fumos medrando, xa que o mayor aval dunha persona e a humildad sobre todo si se tuvo o prevílexio de nacer nela.
Ares era un povo de honrados e humildes traballadores, esa e a su virtud e esos son os seus valores, por que cada povo ten a sus idiosincrasia en función de unha razón e de unhas vivencias que marcan o se ADN
Por eso Ares rechazaba as "aristocracias" daquel entonces mundo te tardo fidalgos que se resistían a desaparecer quedando solo as caricaturas