Era Chegar a casa e nada mais entrar po-la porta metíase na habitación xa que o corpo soi lle pedía cama, necesitaba descansar sentíase derreado para logo levantarse po-la mañá cómo si lle arrearan unha malleira de paus, e así un día sí e o outro tamén, ir o traballo era frustante, sentíase un inútil e non falaba do que lle ocurría sendo consciente de que soio lle ocurría a el, e él pensaba que se trataba de algún déficit vitamínico ou alimentario e a hora de comer esforzábase comendo mais do necesario que as veces parecía un porco, e o corpo seguia baldado e un día sí e o outro tamén e mais do mismo, contoulle unha vez ó médico que despois de un día de juerga e de cantar a treviata o siguiente día o corpo sinteuse liberado e cun descanso por placentero inhabitual e o médico en silencio solo se remitiu a darle unhas pastillas es as correspondientes indicacións, non sei si percatandose de que esa era a terapia adecuada ou non, e así pasaron anos e anos disfrazándo a sintomatoloxia tomando brebaxes de licor para dispor de ratos de euforia, ainda que o darse conta que era peor o remedio que a enfermedad decidiu déixalo, a insidia deuxoulle así marcado un síndrome crónico de ansiedade que mais ou menos foi controlando a medida que de modo recurrente cada certo tempo o agredía, e foi despois de mais de corenta anos alguirn quen lle puxo nome a toda aquela sintomatoloxia de agresividade recurrente, Depresión, así llo había contado a tía da muller que yo contou e que antes a ela llo contou alguien cercano o paciente e o apestado sin sabelo , e non o sabía o que lle sucedía xa que o que o médico solo sabía decirlle sonche cousas dos nervios e con eso quedaba despachado.
Mira por donde se foi a enterar despois de tantos anos e enriba casi ter que pedir perdón po-la insidiosa agresividade que o atenazaba en mente lúcida e corpo derreado e enriba de vez en cando ter que oír, non sei que será da tu vida que así nadie te vai admitir nun traballo dirán de tí que eres un inútil
E a verdade e que a ignorancia as veces mata e mais que a enfermedade cando esa ignorancia eche dos demais
Cantas adicións non habrá por falta de precisos diagnósticos en donde o sufridor enriba tratanno cómo apestado e despreciado pola sociedad por que dicen que non lle sirve por tratarse dun tipo raro
Mentras o demo o roe por dentro.
Eso sucedía hay unhos cincoenta anos e mantense na sus forma residual ou permanente por ser no seu momento mal curada, vai ti a saber si eso ten hoxe cura.
Canto drogadicto non habrá consecuencia de ese mal que aísla a quen o padece e a sociedade aparta nun rincón xa que nela non encontra o seu espacio
Alguien mo contou e así apercibinme da frecuencia no traballo que en tantos anos exercín.
Quen dice que non existen os lazaretos sendo que si dentro das carceres
En donde hay delincuentes e tamén algún que outro enfermo que si estivera san non o sería.
Mira por donde se foi a enterar despois de tantos anos e enriba casi ter que pedir perdón po-la insidiosa agresividade que o atenazaba en mente lúcida e corpo derreado e enriba de vez en cando ter que oír, non sei que será da tu vida que así nadie te vai admitir nun traballo dirán de tí que eres un inútil
E a verdade e que a ignorancia as veces mata e mais que a enfermedade cando esa ignorancia eche dos demais
Cantas adicións non habrá por falta de precisos diagnósticos en donde o sufridor enriba tratanno cómo apestado e despreciado pola sociedad por que dicen que non lle sirve por tratarse dun tipo raro
Mentras o demo o roe por dentro.
Eso sucedía hay unhos cincoenta anos e mantense na sus forma residual ou permanente por ser no seu momento mal curada, vai ti a saber si eso ten hoxe cura.
Canto drogadicto non habrá consecuencia de ese mal que aísla a quen o padece e a sociedade aparta nun rincón xa que nela non encontra o seu espacio
Alguien mo contou e así apercibinme da frecuencia no traballo que en tantos anos exercín.
Quen dice que non existen os lazaretos sendo que si dentro das carceres
En donde hay delincuentes e tamén algún que outro enfermo que si estivera san non o sería.