Todos recordamos aqueles tempos en que os valores imperantes premiaban o prestixio social daquelas personas que o tiñan ben ganado onde un apretón de mans valia mais que a firma do notario, onde a cercanía se palpaba e o respeto de vecindade daba calidade de vida, e hoxe todo se xustifica en nome da evolución, nadie duda do avance da tecnoloxia e do efecto que fai na sociedade que hoxe e tan distinta, din que mais xusta, pero eu me pregunto si neste totum revolotum non se está creando outa forma de esclavitude na que a nosa sociedade sin darse conta cae cando o pensamento único faise dono das xentes porque a controversia está penalizada non po-la lei pero si por aqueles que procesan e manexan a información ou como recurso vanal utilizan o Twitter como si parede dos retretes como hata hai ben pouco se utilizaban, en donde a controversia recibe un insulto en nome da verdade imperante que por imposición que e a mais mala das mentiras que non respeta o libre pensamiento eso sí, sempre admitindo o de en frente cando o que di e laboura do seu pensamento e non de una mentira construida vai ti a saber con que fín.
Por eso a individualidade tamén esixe o espacio onde falar donde non se insulte, pois vexo que en este mundo onde se vai marcando un camiño ríxido onde o decir vaia acompañado e dirixido polo agrimensor de oficio en nome da verdade imperante que non deixa de ser unha mentira que nos vai marcando o rego por onde seguir, esto non vai en contradicción do que marca a lei sempre aberta a ser cambiada donde a evolución da sociedade o esixa, pero para eso xa se dispoñen dos mecanismos precisos e saltala por oportunismo esixe pagar un precio.
O que a misma lei esixa, así suceda en Cataluña, pese os dixome dixome que cambian de argumentos según lles esixa o seu papo dicindo hoxe unha cousa e mañan todo o contrario e esto sin pagar precio.
Cumplimento estricto da lei e poñer enfasis onde cámbiala con os mecanismos que a misma leí dispón e o contrario e revolución e logo rebelión e que non me toquen o carallo
Por eso a individualidade tamén esixe o espacio onde falar donde non se insulte, pois vexo que en este mundo onde se vai marcando un camiño ríxido onde o decir vaia acompañado e dirixido polo agrimensor de oficio en nome da verdade imperante que non deixa de ser unha mentira que nos vai marcando o rego por onde seguir, esto non vai en contradicción do que marca a lei sempre aberta a ser cambiada donde a evolución da sociedade o esixa, pero para eso xa se dispoñen dos mecanismos precisos e saltala por oportunismo esixe pagar un precio.
O que a misma lei esixa, así suceda en Cataluña, pese os dixome dixome que cambian de argumentos según lles esixa o seu papo dicindo hoxe unha cousa e mañan todo o contrario e esto sin pagar precio.
Cumplimento estricto da lei e poñer enfasis onde cámbiala con os mecanismos que a misma leí dispón e o contrario e revolución e logo rebelión e que non me toquen o carallo