Sobre un colchón de virutas de corcho que a soportar un corpo forma como unha bolsa que o acurruca, e tres mantas onde soio o peso o fai entrar en calor, nun daqueles invernos onde o frío era como hoxe se dí dos de antes, cando as charcas amanecían con capas de xelo e aquela velliña que se acercaba a cama para te tapar, e tí saindo a conta de que a mañá siguiente non te ias a levantar, tocaba facerse o enfermo.
Logo amanecía un día onde os primeiros pasos dos camiñar, rumores de xente dando voz o paisaxe en amanecer e as rodadas de algún carro tirado por vacas e voces dando as boas novas e alguien que se lle ole decir: fai un frio de moito carallo, pitas pitas, deben estar votando a fora as galiñas, chiniño chiniño, e alguén o Porco para podelo exercitar, un usted siga bien dirixido o cura párroco que sobre unha bici negra diríxese a algún lugar, o tlin tlin do soar do timbre provocado po-lo suelo irregular sobre o que o vehículo de duas rodas circula e o cura sobre o sillín e a sotana recollida hacia un lado para poder pedalear que marcha no se sabe a donde, unha muller maior e diante dela unha cabra onde levala a pacer, alguien verte desde o balcón unha palangana de auga, e non debeu avisar xa que se oie unha voz advertindo que hai que ter coidado e o rumrum da xente dando as primeiras voces a a un entorno hoxe imposible de reproducir nin na mellor representación de calquer obra teatral por que hai algo inimitable das escenas que mal explico, o alma daqueles xentes que non están e que son irrepoducibles
Por que as historias caen no error de ser contadas e representadas con perspectiva de presente, por moito que nos esforcemos non hai maneira de ben contalas.
Logo amanecía un día onde os primeiros pasos dos camiñar, rumores de xente dando voz o paisaxe en amanecer e as rodadas de algún carro tirado por vacas e voces dando as boas novas e alguien que se lle ole decir: fai un frio de moito carallo, pitas pitas, deben estar votando a fora as galiñas, chiniño chiniño, e alguén o Porco para podelo exercitar, un usted siga bien dirixido o cura párroco que sobre unha bici negra diríxese a algún lugar, o tlin tlin do soar do timbre provocado po-lo suelo irregular sobre o que o vehículo de duas rodas circula e o cura sobre o sillín e a sotana recollida hacia un lado para poder pedalear que marcha no se sabe a donde, unha muller maior e diante dela unha cabra onde levala a pacer, alguien verte desde o balcón unha palangana de auga, e non debeu avisar xa que se oie unha voz advertindo que hai que ter coidado e o rumrum da xente dando as primeiras voces a a un entorno hoxe imposible de reproducir nin na mellor representación de calquer obra teatral por que hai algo inimitable das escenas que mal explico, o alma daqueles xentes que non están e que son irrepoducibles
Por que as historias caen no error de ser contadas e representadas con perspectiva de presente, por moito que nos esforcemos non hai maneira de ben contalas.