A GUDIÑA: Amigo Zé, se anduveches na seitura pola Gudiña naqueles...

Amigo casa del Perú.

Desde luego, tienes unos recuerdos que me emocionan. ¡Excelente estampa la de D. Pedro de la Herrería!. Montado en su caballo, después de chatear en A Gudiña, se iba por la noche a su casa, pasando por el Mesón y Pentes. Claro que iba bien "acompañado" para poder repeler un hipotético ataque de los lobos.

De los hijos de Dª Gaudiosa, te diré que la única que sabía francés era Celia, Que juntamente con Aurorita del estanco, eran el alma mater de la parroquia. Celsa, Amparo, Y Pepe vivieron en Buenos Aires, hasta mas o menos los 60. Efectivamente, fallecieron hace tiempo, pero queda de esa familia unas rama en Madrid con la que conservo contacto, ya que llevamos la misma sangre y el mismo apellido.

Un abrazo de un novato en este foro

Amigo Camba,íse gaxo que tú falas tambien seguei pra él, munto bon home olla deixounos sólos nuha leira que daría uns 20 carros de palla, un cántaro de viño un xamón enteiro queixo y choirizos, y él marchou en busca dun cabrito a meio día, nos eramos uns 11 segadores más un rapaz que era un bocadito mayor do que eu que creo se xamaba Melin a coisa que nos tratou munto béin, más ô que eu nahún sabía e que chateara se entonces nahún había ordenadores. Recordo que nos deu groxeta y tabaco pra tuda malta, indifinitiva ficamos munto contentos, logo fumos pra Pentes más alen ô trato xa nahún foi tan bon tambéin segamos menos, ahora recordándo ô que dixeste ô outro día,ê verdade que na Gudiña nos contratarin ô lado da gasolineira.
Unha aperta.

Amigo Zé, se anduveches na seitura pola Gudiña naqueles anos, principios dos 60, temos que conocernos, un ano meu avó contratoulle, a secas, a seitura de unha parcela que temos no Picoto, preto da Estación de Servizo, a unha cuadrilla de seitureiros portugueses, a parcela e grande i o parecer os portugueses non calcularon ben as dimensións da finca. O conto é que cuando se puxeron a segar non a daban acabado, i entón segaban hasta de noite. Unha noite veu un veciño a nosa casa a dicirlle o meu avó, “mira que no Picoto os seitureiros estan facendo lume” e ala fomos os dous, con medo de que cuando chegaramos os medoucos foran pro car.. co lume. Cuando chegamos, noite pecha xa, ala estaban os homes inda segando i efectivamente tiñan un lume feito con todas as precaucións, pero con un risco certo. Meu avó fizolles apagar o lume, e finalmente acabaron os poucos días de segala parcela. ¿Non andarías tu naquela cuadrilla?.
Na seitura o que mais me fod… eran os rastrollos, daquela os rapaces levabamos pantalón corto, o largo era cousa de homes, e polo día inda menos mal, pero pola noite o lavarse, todas aquellas feridas que ficeran os pallotes durante o dia, estaban en carne viva e coa augua i o xabón o dolor era insoportable, entón era unha autentica feira facerme lavar as pernas. Que tempos! Esperemos que non volvan… Unha aperta.

Aprezado Pica, na segada anduve, más nahún recordo tal coisa, eu era un garoto munto novo más xa me pagaban 100 pts. das que viña unha tal Rosa, ou Rosalía, linda, pintada,ísto foi por ano 65,66 más ou menos, os homes le pagaban 125, a verdade que da Gudiña do que más me lembro ê do Melin, que segaba munto y entre nos viña un gaxo que aquilo parecía unha maquina era da terra queinte, total que ô xegar a noute desafiáronse de tal maneira que eu colli medo pensei que se batian,ô noso colega le decía olla que te fodo ô pescozo, coisa que ô outro respondía a min matar a un portugués ê como fumar un petillo, total que ô fin meteuse no meiu unha irmán do tal Melin y fixos abrazar, todo aquilo era cousa do viño, más eu era garato y nahún se me olvida a coisa, y a leira ísa axo que era cerca da gasolinera, taméin recordo co tal Melin tiña un can munto grande, da color do lobo. A parte de pagar ô xornal deunos tabaco pra tudos.
Referente ô que dices das calzas ê verdade, más eu tracios largos, pero como istaban rotos pasabame igual que tú, claro que si fora oxe andaría na moda.
Unha aperta. ... (ver texto completo)