A GUDIÑA: Bous dias, eu tamein podo falar de eisu. Obrigado

Gracias por os teus nobles desexos. No que a min concerne, a verdade e que foron unhas festas entrañables, disfrutando da familia que se desplazou integra a Cartagena. Ademais, acompañounos o bo tempo, e pudemos disfrutar vendo as procesions das Cofradias Marrajos e Californios, que se esforzan pra ser os millores, en unha competencia noble e leal.
Asímesmo, hay que recoñecer que as imaxes de Salzillo en Murcia son dignas de ver.
Abrazos

Amigo Camba, me alegro munto que ô pasaras béin, pois sobre ô que contas das procesions, a min cando vexo tudo iso pónseme a carne de pita,ê unha reazahún munto extraña, pois eu nahún sahún ningún fanático da relixión, de tudas maneiras nahún sei a que se debe istá reacción no meo corpo, so me pasaba cando era dinoite co trelo sendo garoto, claro alí tiña unha explicazahún pois era ô medo os guardas,ê decer a benemerita do sinor Francisco, que se te collian además de quitarte ô que tú habías pagado co teu dilleiro momentos antes, te daban unhas pitocadas, como le pasou ô meu compañeiro de viaxe a un tal Mincar, que ô deixarín como un tomate maduro. Non sei por que me istou a enrrolar dista maneira, más penso que ê por ser tú, creo que eres un gaxo que merece a pena.
Un forte abrazo tambéin pra tí.

Hola amigo: Eu penso que tiñas mais producia mais medo o perder a mercancía que os paus que daban si te collían. Pero había unha tecnica pre darlle esquinazo e que non te pillaran. Saían de diante abrindo o camiño dous homes con con media alpaca e con uhos fentos dentro do saco pra que fizeran bulto. Si os pillaban, saían correndo e berrando pra que os de detrás deran a volta. Os primeiros podian correr mais porque levaban pouco peso, e os guardias tardaban en pillalos, si e que o conseguian. Despois repartianse as ganancias entre todos.
Pero os guardinhas tampouco se quedaban atrás confiscando o que podían.

En estos días pasados, me atopei con un amigo portugues, compañeiro do meu amigo Sergio Morais, de Vinhais. Me dixo que andaba por Lisboa. Sempre que nos encontramos recordamos qaue somos amigos desde o ano 1975.

Un abrazo

Amigo Camba, en efecto ô que ô sinor di assín era nos tambéin ô practicabamos. Quero aclarar unha coisa eu nahún teño nada de recor contra ningún tipo de guarda, nin ispañolo nin portugués, pois els so facían cumplir co deber encomendado por ambós rexemenes, más nos por os potugueses nahún tiñamos medo pois casí sempre era por conta do que nos lo vendía.
Referente a ise gaxo que falas eu tambéin ô coñecía quero pensar que vivió nun pobo perto do meu, xamado Cuadra, logo marcharía pra imbaixo.
Un abrazo.

Bous dias, eu tamein podo falar de eisu. Obrigado

Hola José: Me alegro que entres no foro das lembranzas da nosa xuventud. Por donde cruzabas a raya?. E a mercancía donde a entregabas?. A nosa debía estar na Gudiña antes de que chegaran os trenes Expresos, entre a unha e as duas da mañán, por o que as oito había que empezar a andar desde a Cisterna.

Un abrazo