A GUDIÑA: Hola amigo: Mira, eu entendo o Camilo, porque unha...

En tal día como, en España se formó eso: "El 2 de Mayo". Duró 6 largos años para echar al francés. se sucedieron gestas patrióticas en todos los frentes, en especial en Madrid, Sagunto, Cádiz, Numancia, San Marcial y Zaragoza.

Hoy lo celebran, y yo me uno a ese sentimiento.

Máxima del día (sin ánimo de ofender): "NAPOLEON BONAPARTE..., VETE A J... A OTRA PARTE".

Admito tu enfasis en ensalzar el dos de mayo y la gesta contra los franceses, pero a 200 años vista, aunque es absurdo hacer una reflexión tan anacronica me voy a permitir hacerla, yo hoy si tuviera que decantarme por uno de los dos bandos en litigio me decantaría por los franceses que rompían con el sistema feudal, de castas y arbitrario que había gobernado España por siglos, traían un monton de cosas nuevas, la racionalización de la administración, la supresión de los privilegios feudales y eclesiasticos, el derecho romano moderno (por cierto aún sigue en vigor hoy el Código llamado napoleonico), etc. En frente, el pueblo español se levantó en armas por defender en primer lugar al rey felón, el peor monarca que tuvo España con diferencia, no merece la pena ni que lo nombre todos sabemos quien es, y que nada mas volver lo primero que hizo fue abolir la constitución, bastante democratica para aquellos tiempos, que los españoles nos habiamos dado en Cádiz en 1812, otra de las cosas que hizo el felón nada mas volver fue reinstaurar la Inquisición, como ejemplo de su conducta es cuanto menos cuestionable, en segundo lugar se defendió el "establishment" eclesiastico que en aquella epoca si que estaba, en tanto que organización, al lado de los poderosos. En fin con todos los respetos para tu opinión pienso que al pueblo español no se le perdía nada en aquella lucha, quienes tenian que haber dado la cara eran las castas privilegiadas, aristocratas y nobles en general, que salvo honrosas excepciones y como suele ocurrir siempre lo unico que hicieron fue intentar pasar desapercibidos mientras duraba la tormenta, cosa humana por otra parte.

Yo también respeto tu opinión y además estoy de acuerdo contigo, sobre todo en la segunda parte. Pero mi pensamiento es que fué una guerra del revés. No hubo declaración previa por los poderes de Estado y luego obligar al pueblo a luchar "vencer o morir", sino que el pueblo vió y decidió, que no quería ser gabacho.
De otra parte, tenemos que tener en cuenta el pensamiento y la incultura de aquella época.
Supongo que el viernes ya estamos en Madrid, hasta el 25 mas o menos. Claro que me encantaría tomar unas cañas. Estamos en contacto, por aquí y luego por teléfono. Tendré que desempolvar el mio, porque hasta de él he renegado. Bastante esclavo he estado a su lado durante los últimos años de trabajo.

Un abrazo.

Me voy mañana para Gudiña, una semana, a descansar, pasear, comer y beber bien, aunque llego a Barajas, a la ida no me paro en Madrid, me voy directamente para el pueblo, a la vuelta me quedare dos días, el fin de semana, en Madrid, te dejo mi e-mail, por si quieres que te contacte el fin de semana que viene para tomar algo: valdapia@hotmail. com. Un abrazo

Me quedo con el correo. A través de él te mandaré el teléfono.
Teníamos pensado irnos el lúnes, pero unas pruebas nos retrasan hasta el jueves aquí. Pensamos llegar el viernes a mediodía, nos iremos a ver la nieta y la que viene de camino, los hijos, y los amigos.
Vivo en Sta Mª de la Cabeza, pero me muevo en coche. Es una ciudad en la que me gusta conducir, exceptuando las horas punta.
Un abrazo

Amigo Camba, recordando vellos tempos, sería tal vez por ô ano 68, contratáramos unhas leiras munto béin de prezo, quero decir nos salira a coisa béin, totale que fumos celebrar a unha fonda que se llamaba Ispañola, un colega meu levaba unha filasmonica y cantaba béin, totale que se xuntarín alguns da Gudiña, quero recordar un gaxo munto grande, creo que se xamaba Xerbasio, a coisa foi que comemos cabrito, insalada, bon viño pagamos a escote a 75 pts., más entrou tudo, quero decir as copas, recordo aquilo como que fixe onte, había que baixar uns escalones pra mencionada fonda, un gaxo da Gudiña que era piqueno regordete enxeouse de bober y logo caeo naquil escalón y me teunos un bon susto sangraba da cachola que era unha monada, logo ô gaxo que rexentaba a referida fonda, decía ô mellore nahún gaño pra desgracía, totale que logo forin en busca do doutore y nahún pasou nada. Total que traballaba la unha garota que era colega miña que istaba de bon ver, quero decer portuguesa. Xa veis comer bober beber a farta por 75 pts.
Unha aperta.

Memoria de elefante a tua. O Gervasio era o barbeiro. E na Española comíase bon cabrito e boa carne, e bon cocido. O baixar os escalons, estaba o bar; A izquerda a cociña. Era a fonda mais antigua que había.
Normalmente as portuguesas estaban, como decia Camilo José Cela, "de bon ver e mellor palpar".
Un abrazo
Tamén reconozco que sodes unhos artistas tocando a zanfona (filarmónica). En cada cuadrilla había sempre algún seitureiro que a tocaba ben.

Aprezado Camba. Dices ahí que ô Xervasio que era barbeiro, podía ser, encuanto ô que dices de memoría de elefante, teñes razahún, teño munto boa memoría, más nise caso da Gudiña, recordeime dos gaxos que nos quixeren acompañar a cea,ístes que te digo parecían bos homes, faces ahí mención ô da cachola grande, e decer Dn. Camilo Xosé Cela, parecía boa xente, más nahún ecribió ningún libro en galego, por lo menos a min non me consta, debía ser como éste amigo tuyo de la casa de Pedro que no le gusta el gallego, claro istá en su dereito, más se tudos ficeran como él, xente de poucos recursos como el que suscribe lo tendríamos male, claro que ispero pronto poder comunicarme en castellano, gracias al padre Xosé.
Referente a la (filarmónica), eu tiña unha más tocaba male, más había compañeiros que a tocaban béin.
Un abrazo.

Tu sabes que en aquel tempo, falar castellano era símbolo de boa educación, ademais de que na escola solo se estudiada en castellano.

Xa vexo que D. Xosé fai que progreses adecuadamente no español.

No ano 68, aunque xa non estaba na Gudiña, todos os anos iba en Agosto pra facer a seitura e a sega da herba.

e che aseguro que cos manex, abais muy ben a fouce, pero poucos atabais os mollos e facíais os medoucos.

Un abrazo

Amigo Camba, eu sei que na iscola os galegos, les obligaban a escreber castellano, eu ahí nahún entro además si tudos naquila epoca se consideraban ispañolos era más normale do mundo, eu nahún quero entrar en política, más con relazahún ô sinor Cela que non cabe dubída era un grán escritor, un bocadito putero, que nahún digo puñetero, quero decer sendo galego podá haber escrito algún libro en galego, por exemplo viaxe a la Alcarria ou la misma Colmena, con las discreciones que él facía lo ben que le quedaría. Me parece que me istou a erolar demasiado, más caesme béin aunque en istá última mensaxe tua parece que escanchas munto a escrita, claro omellor istás a recordar ô que contéi do vasco.
Referente a D. Xosé creo que Deus nos puso os dois no mesmo camiño, primeiro como padre, segundo como home y logo como persoa penso que nahún se alcontrará outro igual. Pois meu santo foi inganado como eu.
Con relazahún ô que dices de atar eu ataba béin, más prefería segar, facer os medoucos casí sempre os facía ô patrahón, téin unha razahún de lóxica pois tiñan medo como nos eramos por ô xeneral más brutos, podiamos darle más golpes y bebagar ates de tempo.
Quero aclararte algo de maximo interes pra min, como podes ver teño dificultades pra escreber castellano, por nahún ir a iscola, nin en España nin no meu querido Portugale, más axo que ô ideale sería no mundo mundial un so idioma, claro que si así temos ô paro que temos da outra maneira tendriamos más. Perdoa que istou a escreber más da conta.
Un abrazo amigo Camba.

Hola amigo: Mira, eu entendo o Camilo, porque unha boa obra, si a leen poucas persoas, non tén éxito. Imaxina libros escritos en arameo. Por muy bos que sexan, teñen que traducirse. ¡Claro que podía escribir as suas obras en galego, pero despois tiña que traducilas o castellano si quería teñer éxito mais alá de Galicia. Así, aforrábase unha tradución.

Dille a D. Xosé, que si necesita un ministro de liturgia que conte conmigo.

Con relación a escritura do galego ou o castellano, non te preocupes, que nos entendemos. O galego da terra das Frieiras parece un pouco peculiar, pero eso e o que hay.

Un abrazo
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Aprezado amigo: Teñes más razón cun santo, eu faciame gracia un librito en galego aunque fora piquino, pero vendo dun punto de vista imparcial axo que teñes razahún. Mira do que dices de se nacesita un ministro que conte con tigo, eu lo direi, oxe istamos un bocadito preoucupados y con munta faena, pois onte anoute xamao ô Pepe que xa istá ca a ver cuando nos viamos, que quede claro falou co meu xefe que parece que sahún munto amigos. Tanto ô padre Xosé como eu ísto nahún ô vemos béin, deixou ô posto ... (ver texto completo)