Os paxaros teñen nomes moitas veces diferentes dun pobo á outro.
Sen embargo, acho que estes nomes da Vilavella son os mesmos que en Lubián, e se refiren aos mesmos paxaros.
A ROLA chámase en castelán TÓRTOLA. É migratoria. Eiquí pasa a primavera e o verán. Fai o níu (niño) con moi pouquiños guizos nun piorno, ou en calquer outro arbolexo. Pon sempre dous ovos, e ten dúas rolas novas cada verán. Paréceme que cando emigra, vai cara a Turquía. Cando voltan, voltan sempre aos mesmos pobos e ao mesmo eido.
O PIGARRO chámase en castelán ARRENDAJO. É un córvido. Ten unhas cores moi bonitas: azul, negro, marrón, gris... Non emigra. O seu níu, case sempre en carballos ou bedulos, carece de teito, ó contrario co das pegas, pero é moito máis elaborado co da rola. Está feito máis de vagar. Pon seis ovos, e ven tendo seis crías cada ano.
Hoxe aprendín unha cousa con Ballesteros que ma confirma o libro do lingüista Cortés y Vázquez "El Dialecto galaico-portugués hablado en Lubián":
LABRANDEIRA: Chámase así porque acompaña aos labradores cando aran a terra. Teñen o rabo largo, e van aproveitando o alimento que atopan nos sucos, arromándose sen parar, mentras camiñan. Tamén acompañan ás vacas nos prados.
Eu pensaba que os chamabamos "lavarandeiras", e que tiñan ese nome por andar tamén perto da auga case sempre (lavar). Creo lembrar que en castelán chámase "bisbita", pero terei que confirmalo.
Satisface aprender. Graciñas.
Sen embargo, acho que estes nomes da Vilavella son os mesmos que en Lubián, e se refiren aos mesmos paxaros.
A ROLA chámase en castelán TÓRTOLA. É migratoria. Eiquí pasa a primavera e o verán. Fai o níu (niño) con moi pouquiños guizos nun piorno, ou en calquer outro arbolexo. Pon sempre dous ovos, e ten dúas rolas novas cada verán. Paréceme que cando emigra, vai cara a Turquía. Cando voltan, voltan sempre aos mesmos pobos e ao mesmo eido.
O PIGARRO chámase en castelán ARRENDAJO. É un córvido. Ten unhas cores moi bonitas: azul, negro, marrón, gris... Non emigra. O seu níu, case sempre en carballos ou bedulos, carece de teito, ó contrario co das pegas, pero é moito máis elaborado co da rola. Está feito máis de vagar. Pon seis ovos, e ven tendo seis crías cada ano.
Hoxe aprendín unha cousa con Ballesteros que ma confirma o libro do lingüista Cortés y Vázquez "El Dialecto galaico-portugués hablado en Lubián":
LABRANDEIRA: Chámase así porque acompaña aos labradores cando aran a terra. Teñen o rabo largo, e van aproveitando o alimento que atopan nos sucos, arromándose sen parar, mentras camiñan. Tamén acompañan ás vacas nos prados.
Eu pensaba que os chamabamos "lavarandeiras", e que tiñan ese nome por andar tamén perto da auga case sempre (lavar). Creo lembrar que en castelán chámase "bisbita", pero terei que confirmalo.
Satisface aprender. Graciñas.
