En primeiro lugar le quero pedir disculpas, a tuda a malta que por algún motivo ou por outro nahún entenderín as miñas escritas, tambien a ises que so querín que se fale coisas da Vilavella, que seguro teñen as suas razóns, que por certo eu tendría infinidade de anécdotas, más por nahún ferir a senseblidade de algún más guardo pra min. Total que a coisa vai por outro lado, sei que amayoría nahún le importa, más a miña situazahún laboral corre perigro si non acompaño ô xefe pra Brasil.-oxe nada más vernos bou a darle os bons dias y me espeta.-bos dias si istiberamos no Brasil cabeza de corzo,-a que vein isto,-xa cho teño dito mas dun milleiro de veces, temos dir onde istá a gañar ô diñeiro ô de Santander, que nos paises quentes, ahora teño as miñas dudas nisto último ô mellor quixo decer emerxentes, a coisa que logo dime vamos levar ô Ruiz con nos, claro eu pensey que era ô meu colega istá a traballar no restaurante cerca, más nahún el pensaba no Ruiz Matos, dice nahún te enteras que le embargan tudo por culpa do das botas, más él istá a facerse de ouro Latinoamerica. Total aprezados amigos, amigas indifinitiva tuda malta, nahún me queda alternativa que tocar a zoca pro Brasil, meus amigos donde manda patrón nahún manda mariñeiro, assín que da len se non poso escribir nahún me poñan falta,-bein ísto pros que le gostaba leer os meus escritos, pros que nahún le caera bein que me perdoen, pois ô Zé xa se sabe como ê un home sencillo él y as suas circunstancias, nahún les canso más
Unha aperta.
Unha aperta.
