A VILAVELLA: y a los que nos dejaron en America ¿que?

A pesar de todo o exposto, quizais sexa necesario plantexarnos ¿por que emigraron os galegos? e ¿era Galicia a comunidade máis pobre do estado? Dous interrogantes moi fáciles de contestar se só atendemos a datos estadísticos, pois Galicia era por entón unha comunidade pobre, pero o segundo dos interrogantes levaríanos a ter que recoñecer que, aínda sendo pobre, había zonas do Estado máis pobres ca nós e, sen embargo, deron índices de emigración por debaixo dos galegos. Aquí é onde aparece a disxuntiva "logo, ¿qué pasou? " Castelao, no seu libro Sempre en Galiza, reflexa este fenómeno coido que moi acertadamente: "Aínda que os factores económicos foron o suficientemente importantes como para botar fóra da súa terra a moitos galegos, tamén é certo que nós sabemos andar polo mundo na procura do benestar ó contrario de moitos españois que prefiren morrer de fame con tal de non ter que enfiar camiños descoñecidos. Os galegos sabemos arranxar papeis e pedir unha pasaxe de terceira; sabemos agacharnos na bodega dun trasatlántico; sabemos abrir fronteiras pechadas; sabemos pedir traballo en tódalas linguas; sabemos canto se debe saber aínda que sexa a primeira vez que saímos fóra da terra". Agora podemos entender mellor a resposta ó segundo interrogante; os galegos emigraron forzados pola situación económica e por que non se conformaban con seguir sempre o mesmo; querían mellorar e sobráballes vontade para facelo.

Pra todos os que sufrimos estar lonxe da terra. Pra todos os Galegos que forón en busca de una vida millor.
Un abrazo para todos

Manuel; un gusto poder leerte en estos terminos amigo - no interesa si es tu propia expresion o si es copia -. expresando y dando a conocer parte de la idiosincracia de nuestro pueblo Gallego, resaltando el valor al dejar lo conocido y seguro, por poco que fuese, en busca de un futuro, incierto pero, con mayores posibilidades a las que - desgraciadamente-, nuestra amada Galicia ofrecia. Hay que vivirlo para entenderlo; te prefiero asi, que peleando riñas imposibles, cada uno es como es; tus copias VALEN PORQUE NOS UNEN.

Un cariñoso abrazo

y a los que nos dejaron en America ¿que?

Assín, assín amigo Pepe, dile das tuas que as téis boas, que istes carallos creen que ô touciño que ê de uvella.
Unha aperta.

Pepe, Pepe; ¿Con una mano en el corazon, habrias tenido las mismas oportunidades de no ser por la emigracion de tus padres?

Un saludo afectuoso.