¿tienes un negocio?

A VILAVELLA: Amigo Xixo, teño que darte a razahún, pois nahún debía...

¡Piticlín!
Yo, como vengo dedicándome tantos años a la enseñanza, prefiero llamarle PIZARRÍN.
¡Cuántas veces he dicho a mis alumnos cuando piden permiso para ir al baño: "Tenéis que acostumbrar vuestros escuálidos pizarrines al horario escolar"!
Por cierto: yo estoy totalmente acostumbrada a las subidas de pizarrín. Por eso me sorprende oiros hablar de las bajadas de piticlín, como si fuera la bandera del taxi. La Caída de Roma... Para comerse una castaña rajada, tampoco hace falta hacer alusión a las invasiones bárbaras.
Ahora que nos conocemos mejor, que nos hemos acercado más en nuestros mensajes, reconozco que me vengo comportando de un modo demente. Podría levantarme de un salto y ponerme a recitar a Shakespeare o a silbar "Mi carro me lo robaron..." por el ojete.
Perdón ustedes. Será mejor quedarse sentada y preparar las clases de mañana.
Buenas noches.

Pita, que calado o tiñas, o da iseñanza, más cantos anos pasaron que mo insinaste, ¡Qué tempos aquiles! Te recordarás cuando ecribiamos con él en aquela louxa, faciamos aquiles munequiños, que tú me decias íste é como teu, encambió este outro é como do teu primo, claro en algo había que pasar o tempo, nahún sean mal pensados istabamos dibuxando co pizarrín os nosos carros, con muñecos dentro.

Sr 2525, amigo, se que lo que nos cuenta no se lo cree nadie, usted tenia el pizarrín, para mas cosas, no disimule. Se metian dentro del carro, para disimular y despues la caida al pizarrin.
Saludos

Ciertamente cada cual puede hacer su particular interpretación de los mensajes. Pero en este caso todos los foreros saben cuándo y cómo entró el amigo 25, con sus decorativas patillas adolescentes, su hoz y sus dediles, a conquistar a esta inocente mujercita en un pajar de Lubián. No me atrevo a repetir la historia... porque si la historia es cíclica, volveríamos a enzarzarnos en un desagradable debate de sordomudos. Aunque aquellas quejas, visto lo visto, hoy estarían totalmente fuera de lugar.

Yo esto lo interpreto como una historia de amor, el amigo 2525 es verdad, es elocuencia y sus mensajes muy claritos. Porque no repetir la Historia, el foro estara encantado de escuchar un Love Gallego, Portugues, Castellano. Y quizas algun productor de T. V o Cine le interese. Disculpe que yo sepa no hay sordomudos, y si los hay bienvenidos al foro. Cuente la historia otra vez, se lo ruego por favor. Gracias

Amigo Manuele, forin coisas que pasarin de piquenos, tudo téin unha explicazahún, a veces que consta verlas, más ahí estahún,é como a vida mesma, la familia de la sinora pita vivia a pocos metros da nuestra casa, por la circunstancias que eu nahún debo decer, más si ela quer a min nahún me molestará, que ela o explique.

Unha aperta.

Amigo 2525, eres un fariseo disfrazado, ¿Cómo cuentas ese chiste del cura que va a Madrid al médico? Es irreverente y de mal gusto para el padre José y encima dices que es párroco en Galicia, di que es cura en la línea de La Concepción o Canarias, me están resultando un lobo con piel de cordero y para colmo escribes un idioma que solo descifro algunas palabras. Ya te he enviado el oso
Picos

Amigo Xixo, teño que darte a razahún, pois nahún debía contar o caso do sinor cura, más o que mo contou xurou que foi certo, más béin depois de istar o meu lao o padre Xosé nahún istebe munto afortunado, olla depois de confesarme o mencionado, puseme de penitencia dois dias sin escreber ca, agora unha vez cumpridos, le pido perdón a él y tudos los que se sentan ofendidos, debo pensar as coisas más antes de escreber, claro más si ésto nahún o digo por mal que le poida sentar a un o outro nahún lo conto pra que nahún se infade o outro terminaría por nahún escreber nada, eu creo que as coisas sahún pra contar tal cual como sahún.

Unha aperta.