A VILAVELLA: Agora que van chegando as anduriñas, apareceu tamén...

Agora que van chegando as anduriñas, apareceu tamén polas Carvalhas o Zé, despois de dous anos peregrinando co Padre por Pernambuco.
Din os seus veciños da Moimenta que cando abrazou á súa ex-muller unha vez de volta, fíxolle esta confesión:
--Ai Pitiña, eu sigo a quererte moito, e botaba de menos estar contigo. Alí había mulleres moi bonitas, pero cando chegaba a hora H pensaba en tí e baixaba de encima delas...
E a Moñuda contestoulle:
--Eu tamén aínda te quero moito a tí, pero has de entender dunha vez que é máis doado saír de encima que de debaixo!

Agradezco a don Inda esa lengua gallega que pone en mis labios, soslayando hábilmente mi acento extremeño.
Sólo quiero añadir un pensamiento femenino al comentario:
Cuando Dios estaba creando el mundo prometió a las mujeres que todas iban a encontrar maridos perfectos en cualquier esquina de la Tierra.
Pero después hizo el planeta redondo...

Aprezado Inda, creo que nahùn debía andar a falar das nosas intimidades, é decer tanto miñas como da miña ex, Dona Pita Miuda, béin eu penso que por el respeito que debíamos ter más que nada al padre Xosé y más, istamos en somana Santa tiempos de rezos y procesiones. Nahún é que a min me moleste más xa digo el padre me dice recemos un par de oraciones por el sinor Inda. Con relazahún a istes sinores tanto el Azadón como el Sinor Carallo me parece que téin ganas de brincadeira.
Unha aperta a tuda ... (ver texto completo)