
Unha nena tiña unha mazá en cada man. Entrou súa nai, e con voz doce e un sorriso, díxolle:
"Nena: podes darlle unha desas dúas mázás a túa nai?"
A pequena levanta os seus ollos para súa nai ao longo duns segundos, e despois morde unha mazá primeiro e logo a outra.
A nai perde o sorriso, mostrando a súa decepción, cando a nena vai e dálle unha das súas mazás mordidas, cun sorriso de anxo, ao mesmo tempo que lle dice:
"Toma, ésta é a máis doce."
Pouco importa quen tí sexas, os coñecimentos que teñas, sexas sabio ou sexas parvo... Retrasa sempre o teu xulgamento. Dálle aos outros o dereito de explicarse; aínda que o acto pareza errado, o motivo ben poidera ser bo.
(Conto de Carlos Casal, un mestre galego)
"Nena: podes darlle unha desas dúas mázás a túa nai?"
A pequena levanta os seus ollos para súa nai ao longo duns segundos, e despois morde unha mazá primeiro e logo a outra.
A nai perde o sorriso, mostrando a súa decepción, cando a nena vai e dálle unha das súas mazás mordidas, cun sorriso de anxo, ao mesmo tempo que lle dice:
"Toma, ésta é a máis doce."
Pouco importa quen tí sexas, os coñecimentos que teñas, sexas sabio ou sexas parvo... Retrasa sempre o teu xulgamento. Dálle aos outros o dereito de explicarse; aínda que o acto pareza errado, o motivo ben poidera ser bo.
(Conto de Carlos Casal, un mestre galego)