As vosas festas e as nosas eran os mesmos días: 8 e 9 de setembro. E se o 7 ou o 10 caían en domingo, un día máis. Polo que vexo, Varela, eres un lambón, sen ánimo de ofender. Tamén eiquí se facían os roscóns e uns pratos de arroz doce (con leite) que se quedaban en estado sólido, que estaban tamén de carallo.
En Lubián vivía un tal Abelardo que tiña un biscuter e vendía larpeiradas na festa, e tamén uns espelliños que valían unha peseta. Os rapaces comprábamos aqueles espellos para atalos no empeine do zapato. Acercábamonos aos corros das rapazas, e polos espellos víamos a cor das súas bragas. Eu inda levei algunha labazada da Pita Moñuda por berrar a cor das súas bragas!
E por máis que busquei, nunca encontrei a ningunha sen elas...
Pero o tempo fuxe, que o leva o demo!
... (ver texto completo)