Hai uns quince días estiven de acompañante, por razóns que non veñen ao caso, en Urxencias do Hospital de Verín máis de vintecatro horas.
A iso das catro da tarde saín comer un bocadillo ao Mesón Castelo, ao lado mesmo do Hospital. Levaba no hospital desde as catro da mañá, e inda non probara bocado desde a cea do día anterior.
No bar so había un cliente, a ler o xornal cos cóbados espetados no mostrador.
Despois entrou unha mulleriña pequerrecha e vivaracha, que xa vira tamén de acompañante dun home doente aquela noite.
E o do xornal botoulle unha ollada, deixou o periódico, e foi saudala:
--E logo que andas a facer por eiquí?
--Que vou andar a facer? Que teño ao parente aí, no Hospital!
--E qué lle pasa?
--Qué lle vai pasar, ho? Que veu cun cólico moi grande, e agora teñen que facerlle unha periscopia!
--Unha periscopia? --o home quixo esbozar un sorriso, pero no intre derradeiro quedou serio-- Non che sei o que é iso...
--Non sabes o que é iso? --rematou ela-- Pois é que lle teñen que meter un ferragacho polo cu.
Daquela eu xa andaba a pechar a porta do mesón tras de min, e non sei por onde continuaría aquela conversa...
A iso das catro da tarde saín comer un bocadillo ao Mesón Castelo, ao lado mesmo do Hospital. Levaba no hospital desde as catro da mañá, e inda non probara bocado desde a cea do día anterior.
No bar so había un cliente, a ler o xornal cos cóbados espetados no mostrador.
Despois entrou unha mulleriña pequerrecha e vivaracha, que xa vira tamén de acompañante dun home doente aquela noite.
E o do xornal botoulle unha ollada, deixou o periódico, e foi saudala:
--E logo que andas a facer por eiquí?
--Que vou andar a facer? Que teño ao parente aí, no Hospital!
--E qué lle pasa?
--Qué lle vai pasar, ho? Que veu cun cólico moi grande, e agora teñen que facerlle unha periscopia!
--Unha periscopia? --o home quixo esbozar un sorriso, pero no intre derradeiro quedou serio-- Non che sei o que é iso...
--Non sabes o que é iso? --rematou ela-- Pois é que lle teñen que meter un ferragacho polo cu.
Daquela eu xa andaba a pechar a porta do mesón tras de min, e non sei por onde continuaría aquela conversa...
Qué risa Sr Inda cho sei, pensé que me meaba por las piernas.
Una vez más, un aplauso por su humor.
Saludos
Una vez más, un aplauso por su humor.
Saludos