Luz ahora: 0,15040 €/kWh



Mejores mensajes de BARXA:
historia barxa ourense
Dedicada os barxeses que traballan en Barcelona
Muchisimas gracias Barxes, por esta foto tan linda de nuestro pueblo que nos has dedicado.

Un abrazo de J. A.
Desde BARXA un abrazo grande pra todos os barxeses que estan en Mallorca, Madrid, Barcelona, Europa é America etc.
Adicado o grande amigo 2525255

Confusão no velório

Eram dois pescadores gémeos.
Um casado e o outro solteiro.
O solteiro tinha uma lancha de pesca já velha.

Um dia, a mulher do casado morre.
E como uma desgraça nunca vem só, a lancha do irmão solteiro afunda-se no mesmo dia. ... (ver texto completo)
los antepasados de mi esposo son de barxas y se llamaba manuel sierra y salieron de alli a brasil pero luego se radicaron en argentina queremos tener noticias de alli y como ubicar algun familiargracias renee van der wedden
oyeeeeeeeee! acabo de enterarme ke barxa sale en internet. vos ken sondes? ke non me sonan os nombres. eu son de barxa, bicos
Hola Tamy soy Miguel (punkarra20) que tal estas? perdona estar desaparecido. mi mail es miguel88libre@outlook. es
Aprezado Inda, Menosmale que o sinor me sacou de dubidas, entón un cheira gateiras istá relacionado con el osstaqueo de trompas, pois sendo assín acertou eu de novo sempre soupe destinguir o bon perfume sabía cuando xeiraba a sardiña ou bacallahu, totale que agora poso entendernos o que dixo o Barxés, se me queda decirle munto obrigado tanto o sinor como al Barxés.
Unha aperta pros dois.
Leva calado moito tempo e non aparece por ningures. Claro que el nunca foi moi falador.
Agora estou a lembrar aquela batalla nunha cociña de cantina dunha aldea da que xa esquecín o nome...
Cando eu vin de permiso dende o deserto, Telesforo colleu vacacións para vir comigo e visitare de paso a aldeia de súa nai. Era inverno. Vindo do Sahara, nestas serras apetecía máis a cociña ca rúa ou os camiños.
Na aldea da nai había unha cantina rexentada por unha solteirona moi lozana, pero máis brava cun ... (ver texto completo)
Prezado amigo Inda Cho Sei: Unha vez lida anecdota do Sarxento Romerales non podo por menos decir, que o demo armas en calquer lugar, dende logo o Sr. Romerales viña do deserto un tanto salido... e con esas cousas na aldea de súa mai deberia haberse cuidado un pouco mais... sobretodo alonxandose da cociña económica. (Aunque ela se deixara querer) millor noutro lugar...
Tamen estou con bostede no asunto que o que estaba a ollar pola fiestra seria o ZÉ das Carvalhas, e non o seu xefe nin o santo do ... (ver texto completo)
Sinor Inda, nahún teño más remeio que dar credito y cofirmar o que o sinor contou, pois según o meu xefe se vei que fai testemuña de íso, sólo que el contouno de difer

ente maneira é decer que o sinor Tilisforo gostaba da rapariga más habías algún más que tamén gostaba de lamencionada, entón cuando estaba a namorar co sinor Tilisforo apareció por la xinela el meu xefe entón foi cuando ela cambió de posizahún, resultando el fatal desenlace.
Unha aperta.
Prezado seitureiro, sô duas liñas pra lembrarte que espero verte na romaria da nosa Señora da Asunçaho o dia 15, pois ligou o Jorje de Rebordelo que habia de porparare un cabrito o espeto pra comelo a beira do rio na Quinta da Lameirinha. Pois o doutore Americo mandou facere uma praia a beira do rio Rabaçal e ficou munto linda y vinho traceo taubeim ele.
Un forte abrazo Caro amigo ZÉ (252525)
Áprezado Sr. Zé (252525): Estou a desejar que voçe venha de ferias, eu sei que estâ cuase a chegare sei que beim en aviaum da TAP de Penambuco directo a Porto.
Se vier o Padre y o jefe diga voçe pra cumprimentalos.
Mas bou adicarle esta cantiga tipica do seu Concello Vinhais.

Ó RAMA, Ó QUE LIMDA RAMA.

Ó rama,ó que linda rama
Ó rama da oliveira
Ó meu meu par é o mais lindo
Que anda aqui na roda inteira ... (ver texto completo)
Prezado Inda Cho Sei: Non puden parar de reir durante un cacho, con esa vivencia vivida por bostede na mili. Eu xa sabia que bostede era un gran amigo do Sarxento Romerales pero irlle de testemuña pra pedida da filla do Capitan co malo que era De Las Heras... un asunto un tanto dificil.
Romerales ese dia xa segundo o seu escrito estaria cortadisimo, é ainda porriba tarda en entrar en conversa é entra falando dos perendengues do can. Tamen se nota ben que De Las Heras era chusquero, porque chamarlle ... (ver texto completo)
Daquela era Don Telesforo un recio mozo, máis ruzo que preto, que só levaba os galóns de sarxento na guerreira, mentras aquela cachola súa ía amoblada con moi superiores coñecementos universitarios para tan pouca divisa.
E todo por ter clavado un orelludo a un carballo cos rebolgóns das ferraduras dun cabalo...
O tempo aquel pasou coma un lóstrego, mais non podo sacar da testa o día que me suplicou que lle botara unha man para irmos pedir a da súa primeira muller: a filla do capitán da nosa compañía.
El ... (ver texto completo)
Sinor Inda, de vez encuando dou unha ollada por iste foro, pois le tengo munto cariño que tanhún bein me tratarin sendo garato, pois como dixen otras ocasions munta palla cortei, depois de leer o seu mensaxe, perdón mellor dito de estudiarlo, vexo co sinor sempre foi un gran amigo do sinor Telesforo, sendo íste un gran militare demócrata donde los haya, me parece que las pasou canutas cuando oir la determinazahún del capitahún de las Heras, menos male que depois de darle a fecha da boda, ficaría ... (ver texto completo)
Quero den de a miña corta experiecia no campo militar xa que non pasei de cabo primeiro, eso si no corpo de inxenieiros.... felicitar os dous comandantes, creo de terra e de mar. Por as leccións económicas e pacíficas que nos dan neste foro tan necesitado de movemento.
Tamen como non agradecerlle a esposa do Sr Romerales Dona Pita Moñuda Catedrática da universidade de Salamanca, que nos explicara tan claramente a entrevista o Sr. Gregorio Carvajal no diario (The New York Times).
Non paso sin recordarlle ... (ver texto completo)
Muchas gracias Barxes: Por lo que a mi respeta y mi compañero, creo que somos gente pacífica. No suelo entrar al trapo en temas de otros foros, y me gusta este por la tranquilidad y respeto que en él se guarda.

Viendo los últimos capítulos de "El tiempo entre costuras", la cual ya había leído, me acordé de que en Barxa también habían extraído el Wolframio; lo que tengo la duda es que si estas estuvieron en auge en esas fechas o fueron posteriores.

Un abrazo