Gracias Candil. Cando algún ser querido nos abandona, sempre nos deixa algo que nos axuda a seguir adiante, que son os recordos que naide nos pode borrar porque son patrimonio da nosa alma. Me consta que era unha boa persona.
¿Non había unha ameixeira diante dunha casa por alí cerca, o pé da carretera?.
A verdá e que se facian moitas burradas. Mira na Noitevella do 65, un guardia civil de tráfico nos levou a sete desde a Gudiña nun SIMCA 1000 as duas da mañá hasta un bar ou discoteca que estaba... Gracias por este recuerdo, camba. Por un momento pensei que ibas a decir que meu pai te tuvera que levar de volta no seu 600 ou na sua moto, pois él tamén era así, moi disposto a facer un favor a quen o precisase. O principio, era dos poucos que tiña moto en aqueles tempos, pois él precisabaa pra ir a facer as fotos de un pueblo a outro, incluso iba a Chantada, a Lugo, a Ourense nela, e levaba a miña nai mais o meu irmao maior, que era un bebé. Pero non era a primeira vez que montaba a tres na moto,... Amigo Inda Cho Sei: Vexo que sigues conectado os foros da contorna, e unha alegria que entres neste pois fai falta. Referente a tua mensaxe, e a fotografia que fas alusión, acertache creo con seguridade que conoces os tres, o pequeno que hoxe e o mais grande ese dia debialle picar algo, por eso se rascaba.
Nonsei se ese saudo que interpretamos, ¡fose adicado o sarxento Romerales, ou Telesforo Romerales xa non lembro! porque dende logo ese sarxento non merecia ese saudo, sinon cuadrarse a orde de"firmes...... Creo coñecer aos tres irmáns.
Pero o saúdo que nos dá o pequerrecho ten o seu aquel. Valía para saúdo militar a un mal sarxento que tiven eu en seu día.
Que non cunda o pánico. Para cumplimentar una instancia que cambió el rumbo de mi vida para bien, tuve que desplazarme en Marzo del 65 al Pereiro desde a Gudiña para hacerme una foto.
Previamente tuve que aprender a montar en bicicleta, haciendo prácticas en la explanada de la estación.
Luego me puse en camino del Pereiro, pero como no podia subir la Medorra hasta el Cañizo, tuve que ir a pie, tirando de ella.
Una vez que tenía las fotos en mi poder, emprendí el camino de vuelta. Todo fue estupendo hasta que nos...