Hay mutos anos, nun pobo mais acá de mais alá das portelas, había un crego, que por a edade mais os achaques propios dela xa estaría millor disfrutando dun ben merecido retiro. Pero non sei se era por decisión propia ou polo feito de ter o cargo vitalicio, o caso é que seguía con muta dedicación o pé do canón.
O sacristán, tamén xa maduriño, ainda tiña a mente muy clara e, como levaba casi toda a vida desempeñando iste oficio, sabía toda-las lecturas de memoria. Cando o crego predicaba, apostábase detrás del, atento os patinazos que de cando en vez daba, e si a ocasión se presentaba dáballe disimuladamente co cóbalo, mentras entre dentes intentaba salvar-lle a prédica.
Un domingo na homilía o crego decía: “Naqueles tempos, San Xosé o enterarse que Herodes quería matar o Neno, colleu o avión pra fuxir….”
O sacristán arrímase, golpe de cóbalo disimulado, e dille: “Señor cura, naqueles tempos non había avións”.
O crego mira o sacristán de reollo e dice: “ ¿logo quen carallo me dixo a min que Poncio era piloto?”
O sacristán, tamén xa maduriño, ainda tiña a mente muy clara e, como levaba casi toda a vida desempeñando iste oficio, sabía toda-las lecturas de memoria. Cando o crego predicaba, apostábase detrás del, atento os patinazos que de cando en vez daba, e si a ocasión se presentaba dáballe disimuladamente co cóbalo, mentras entre dentes intentaba salvar-lle a prédica.
Un domingo na homilía o crego decía: “Naqueles tempos, San Xosé o enterarse que Herodes quería matar o Neno, colleu o avión pra fuxir….”
O sacristán arrímase, golpe de cóbalo disimulado, e dille: “Señor cura, naqueles tempos non había avións”.
O crego mira o sacristán de reollo e dice: “ ¿logo quen carallo me dixo a min que Poncio era piloto?”
