CASTRELO DE ABAIXO: Pois Zé tens munta rasau, que tempos aquiles?...

Sahu portugués y xámanme Zé, eu quería saber se vive o Daniel, que traballey munto pra él, disto ha munto tempo,él andaba no negocio dos burros, o outro era un tal Fastidiosa, munto vôs homes os dois. Espero que alguién me diga algo. Uha aperta.

Sohu veciño de Castrelo, y teño que disister que o Daniel como Manuel
(fastidiosa) Fallecieron.
Un saludo para ti Zé, e para todo o Portugal...
Leonardo.....

Aprezado Leonardo: Munto cbrigado por a tua infomazahu, o sento forinse dos homes amigos meus, munto bos gaxos, ahora sô me queda decer que nos isperen la muntos anos, que más tarde más temprano pra ala temos de ir nos tambein. Uha aperta.

Tambein quero decerte Zé, que no pobo nau fica ningen da familia dos
Daniel. So esta os fillos Julio, nas Ferreras, a xon no Rios, e o toño en Verin.
Tambein te bou a decer, que eu me recordo de ti, e posible que tu nau, pois eu
estou na suiza da munto tempo. Uha aperta.

Aprezado Leonardo: Eu de ti nahu me recordo, e posible que voçe se recorde de min, me alegro, o pa eu levo ca en Madride desde o ano 1976, un ano de morrer o voso Franco, ahora istou a punto de xubilarme, eu co sinor Daniel andey na sega do centeo, tamein guardey gado no inverno, acordome dun prado que tiña o pe do rio perto de quirás, deixey alí o gado, cargamos as cabalerías de café. Eu tracía a cabalería de ramal, o sinor Daniel deciame si saliren os guardas dices que veñes do muiño, que tempos aquiles. Munto obrigado por a tua informazahu. Unha aperta.

Pois Zé tens munta rasau, que tempos aquiles?
O prado que ten o pe do rio, xamase (o porto) sera purque raya con portagal.
pois eu levo ca desde o ano 1973, eu espero que tu disfrutes da xubilasau.
Unha aperta...........

Aprezado Leonardo: Ficesteme recordar o nome do prado, así ê, olla que xa me pagaba, 500 pts. da quilas que viña uha tal Rosalía linda que era galega, creo que era escritora, ou poeta, isto nahu sey se o digo bein, o mellor se decía poetisa, bein y mantiñame bein, cuando saimos de noute, dabame groxeta, en definitiva que aforrey uhas coroas, logo era un pobo de munto boa xente, istaba la un tal Clemente que me enseñou a armarle os lazos os cuellos, que er paisano meu, traballaba de ojalatero, tambein me recordo dun tal Rumba, ou Rumbon, munto bon home,íste dabame muntos consellos.
Dices que levas ahí desde o 1973, pronto te xubilarás. Unha aperta. ... (ver texto completo)