sr diego muy buen dia. soy hija de Lizardo Nieves Dominguez y mis abuelos eran Luis Nieves Lopez y Benedicta Dominguez quisiera saber si esta casa es cerca de donde eran mis abuelos

¿Algún sitio para alojarse unos días?

Verzas que non so sirven pra facer un bo caldo, senón tamén pra ornar unha mesa de festa. Pura

Pois falando de verzas a miña nai en Montevídeo, como a casa non tiña terrra, a horta era o xardin, a xente chamavalle moita atención, foi toda un ha novedades no barrio.

No pinar de Bande, pasaba eu horas e horas, ahinda que fixera frío, por orden do médico Don Paulino de Celanova, médico de meus abos, Piugis de Gontán; levábanme elí a respirar entr`os pinos, pra me curar da tos ferina. E curóuseme. Pura de Nigueiroá.

Eu tamén lavei elí as miñas berrugas (nunha mau e nunha rodilla), e cairon, claro que cairon. Mais tarde encontrei a explicación no orixen emocional e a somatización que causa as berrugas. O que non impide que os milagros existan. Pura

Mais vale seguir ca historia: un ano, veu unha peste que levou todos os porcos de Gontán, pero os porquiños da virxen salváronse, e aquelo foi visto com`un milagro. PUra

Pocas escenas pode haber tan queridas, e que tanta tenrura e morriña susciten. Algú tempo, todo era de todos, e nada era de nadie, e había sobreabundancia, porque non se cultivaba a avaricia sen límites como ahora... Saudos Pura

Como se lle quere os eidos e a xentiña do pobo que nos viu nacer! Pura

Este tipo de arado seguiuse usando hasta ben avanzado o secolo XX e ahinda mais... se cadra en certos sitios. Despois foi sustituido por o arado de ferro, moito mais eficaz e fácil de manejar, e tamén pra xugada das vacas, porque a pala do arado de ferro cortaba a terra como o pan... e non se rompía nin se gastaba com. o de madeira. Eso e o rastrillo de ferro, foi un adianto importante. Meu pai mandábame sentar porriba do rastrillo pra que labrara a terra mais profundo. Pura

En Vilar vivía a tía Martina, xa con moitos años... alá por os anos 45 e 47 do secolo XX.
A tí Martina foi tamén a parteira que axudou a nosa mamá a traernos o mundo... e meu pai alá por o ano 56 levounos desde Ourense a coñecer a tía Martina e darlle as gracias e un abrazo de gratitude. Por ela e que me importa Vilar... Pura

Faían a alegría dos nenos, co seu color e o seo ruido o estralar. (E por eso que se chaman estraloques). Pura

Esta e unha estampa pro recordo e a añoranza e a consecuente morriña. Dios bendiga o pobo e a sua xente, a pesar dos errores, a que os humanos son tan propensos. Saudos Pura

lástima que non pudemos ir este ano as festas... Pero estivemos de corazón.
Outro ano será se Dios quere. E Dios quere, claro que sí. Pura

Verzas que non so sirven pra facer un bo caldo, senón tamén pra ornar unha mesa de festa. Pura

Sí... Nigueiroá o pe do Outeiro, tal com se o monte protexera o pobo do frío vido do Monte Grande. Boa panorámica, Un saudo. Pura