Verzas que non so sirven pra facer un bo caldo, senón tamén pra ornar unha mesa de festa. Pura

Sí... Nigueiroá o pe do Outeiro, tal com se o monte protexera o pobo do frío vido do Monte Grande. Boa panorámica, Un saudo. Pura

Estas margaritas tan alegres estaban a esquerda do camiño, entre a pista da canteira e a piscinas da Lama do Muiño. mais a esquerda, quedounos o campo de Chamuiña. Pura

Detrás de esa reixa de ferro, estaba a horta da doña Erundina, e déixase ver a sua grande camelia blanca.
Foi o marido da Doña Erundinna, que fixo os mobes da nosa casa, un armario de 4 corpos con espello, un chinero con vitrina de cristal e pedra de mármol blanco, que foi levado do seu sitio (o mármol non se pudre), como as demais cousas da nosa mamá, e com´as traves do Jaravano, o pote dos nosos porcos, o abrevadeiro e a pia dos porcos de pedra, ollas de aceiro con tapas de cristal, tocadiscos ... (ver texto completo)

Orille, preto do río do mismo nombre, proven de Ourille, de ouro, que abundaba nestas terras, e foi aproveitado por os romanos e pobos precedentes. Pura

Bonito sitio.
Teño moi bos recordos d`este lugar, así como de Portela, Vieiro e Bande
E seguindo: Muiños, Cados, Mogueimes, Santa Comba e seguindo pro outro lado: Verea, Nigueiroá, Bangueses, Ponte Grande, Celanova, e bordeando a frnteira con Portugal hasta chegar aPorriño... Boa terra e mellor auguiña. E moita historia en torno o río Ourille tamén.

Como todo en la vida, tiene su pro y su contra: Aminoran la luz, pero proporcionan la sombra que tanto se agradece en verano, y en invierno permiten solearse, porque son de hoja caduca ¿verdad? Dios bendiga los árboles que tanto necesitamos! ¡Arriba Bande! De ahí era el primer pretendiente de mi mamá, y vamos siempre que podemos, de visita.

Recordos da infancia que non se borran, e que teñen colores e sonidos...

Tes toda a razón, Ludy; nin de palleiros sirven, porque e un peligro, pero ¿quen o deixou morrer...? Co tempo, hasta as pedras acaban caindo... O tempo, ca complicidade dos que tiveron poder e non dotaron o medio rural de recursos pra agricultura e ganadería, e algunha qu´outra industria apropiada. Basta ver que en cataluña véndese auga embasada por toda España (nos temos millores augas), e cereales cheos de aire, e... calquera cousa impulsada por a mau de obra de galegos que foron alá romper o zarrizo, ... (ver texto completo)

Cada día frente a do Capador, o berro de: "votaide as cabras", xuntavanse Manuela plaza e conducías a persoa que lle tocaba, has o lugar o de ca estaba reunidas as do outeiro ladra de Nigueiroa. Iban días persoas cas cabras, pasar o día o Monte Grande. Por o de dieron a canteira, tiña o rebaño o Millor pasto, por brotar ali a fonte do Xeixo, de auga tan fresca e tan boa, tanto bebida no gorgollo como na cunquiña feita na paloma da mau.

Un pote com'o que tiñamos empotrado na lareira da cuciña en Negueiroa... e que servía pra cebar Bos porcos pra matanza...

Boas berzas pro caldo, hinda qu'eiqui foran usadas con acerto pro ornato d'unha gran mesa familiar. Gran recordo das fiestas de Corpus Cristi de Verea, do ano 2.011 cos primos vidos de Caracas, Madrid, A Coruña...

Tanto nos gustaban e nos gustan, e pensar que e planta medicinal, a partir da son feitas medicinas pro corazón

Efectivamente, este conxunto e un acerto mais do ayuntamiento de Verea, rexido con moito acerbo, por o noso primo Juan Antonio Martínez González.

Esta Carballo esta nunha curtíña da Pura e do Benito, o pe do pasteirio da parroquia de Verea, mismo entre o rego e o Diestro