Moitas grazas polo teu comentario, Xulio. Non habería maneira máis poética e bonita de describir o traballo artesanal do teu tío Eligio, mestre no arte da pedra.
Tamén é de agradecer o comentario sobre Silverio, que nos deixou de maneira inesperada hay poucos anos. Decirche, como xa sabías, que el foi a cabeza visible, o líder, daquela ilustre comunidade de veciños de Parada emigrantes en Venezuela. Súa foi a iniciativa de mandar cartos para a instalación la luz na eirexa parroquial, cando a electricidade... Eligio Alvarez Lamas, meu tío e padriño, que non era moi docto en letras, escribía co que lle era máis doado: o cincel i-o punteiro nunha man i-a maceta na outra. O seu papel eran as pedras das abas do Leboreiro. I-a inspiración víaselle no entusiasmo e na pacencia cos que, con man firme, cincelaba xuntas, perfilaba aristas e puía caras. Velahí na foto o grande poema con forma de canastro que compuxo alá polo inverno do 1960 na Eira da Escola de Parada do Monte, para a familia dos de Gerardo, por... Hay que destacar que el pedreiro que construyó este canastro (Hórreo) fue el famoso Eligio de Meás. El tallado de las piedras está tan logrado que las juntas y remates parecen de madera. Las vigas y piés los labró el gran artesano en la cantera donde fueron extraídas, O Castro, para facilitar su traslado hasta el pueblo, en carros de bois. Es ésta una de las obras mejor conservadas del gran Eligio, ya fallecido, que causa verdadera admiración a cuantos la visitan.