PEREIRO O SAN PEDRO (Orense)

Gracias, Juan; aunque xa guardéi esta no meu ordenador, sí, por favor, faime unha copia o millor que podas, déixama en casa de miña mai ou dasma cuando coincidamos no Pereiro. ¿Tú eres o que está na foto con él? ¿Tú conócesme a mín? ¿Eres o Juan da María de aquel lado? A tía María era a persona máis buena que eu recordo do Pereiro, a que máis quería a meu pai, a miña abuela, e despóis a miña mai e a nos, claro; qué boa muller, buena de verdai, sempre sonriente, sempre con palabras de cariño, co seu ... (ver texto completo)

Claro que te conozco, aunque quizais oxe non te reconozca, fai mutos anos que non te vexo, tu non sey si te acordaras de min. Efectivamente son o Juan da Maria.
O que esta na foto non son eu, e meu irman.
Po la foto non te preocupes, que de algunha maneira fareita chegar.
Dou fe dese gran cariño que existia entre teu pai e miña mai, e por supuesto ca demais familia, hojala que esten donde esten podan seguier querendose igual..
Un abrazo

Esta foto encontreina esta veran rebuscando polos caixons de casa de miña mai, e dabame un pouco de recelo colgala neste foro porque imaxinabame que con ela ibase a descubrirse o candil, eu fai tempo que sabia quen eras, e por eso non a colguei antes.
Sinto decirte que esta e a unica foto que teño de teu pai (D. E. P).
Si queres fagote unha copia desta, aver si se vei algo mellor co que se vei no ordenador.
Un abrazo

Gracias, Juan; aunque xa guardéi esta no meu ordenador, sí, por favor, faime unha copia o millor que podas, déixama en casa de miña mai ou dasma cuando coincidamos no Pereiro. ¿Tú eres o que está na foto con él? ¿Tú conócesme a mín? ¿Eres o Juan da María de aquel lado? A tía María era a persona máis buena que eu recordo do Pereiro, a que máis quería a meu pai, a miña abuela, e despóis a miña mai e a nos, claro; qué boa muller, buena de verdai, sempre sonriente, sempre con palabras de cariño, co seu ... (ver texto completo)

A pesar de que cuando teis o "candil encendido chega o resplandor hasta miña casa"non me enterar de que fallecera teu padre, o sinto de verdad, a Luis D. E. P. Si o apreciaba bastante, o motivo de non darche o pésame, e de que non me enterara hasta ahora, comprendo o vacío que os deixou na famila, a vida e así de cruel, non podemos solucionar... Po la edad inda podía vivir bastantes anos máis.
Tamén teño alguhas fotos sacadas por él de cuando iba na festa da Tuiza, verdadeios recuerdos, persona ... (ver texto completo)

Gracias, Piño, qué bonito e qué sorpresa atoparte por aiquí. Eu léote as veces no foro de Lubián, eres un auténtico poeta, terminarás facendo un libro... Xa encenderemos o candil de novo pra que me enseñes esa colección de fotos o amor do lume nesas noites frías de inverno, se non teis inconveniente. O millor encontro algunha revelada por min misma, pois, cuando era pequeniña, meu pai enseñábame cómo revelaba él as fotos de blanco e negro: pola noite, nun cuarto oscuro, a unha casi invisible luz ... (ver texto completo)

sE VEI CASI EXTAÑO VER O FOTOGRAFO DEDIANTE DA CAMARA E NON DETRAS AS FOTOS DA MIÑA PRIMEIRA COMUNION FIXOAS EL AS DA CONFIRMACION AS DA FESTA DOS REIS AS DAS FESTAS DO VERAN E TANTAS E TANTAS CELABRACIONS EU RESISTOME A CHAMARLLE lUIS ASIQUE FOTOGRAFO ESTES DONDE ESTES SEMPRE TE RECORDAREMOS E IMPOSIBLE OLVIDARTE PORQUE SEMPRE QUE MIREMOS TODAS ESAS FOTOS QUE NOS FIXECHE E QUE TANTO NOS GUSTA MIRAR TE TEREMOS PRESENTE PORQUE TO MERECES POR BOA PERSOA QUE ERAS. SEMPRE NO NOSO RECORDO.

creo que por todo o contorno o fotoeiro nos sacou as fotos, no pereiro todos lle chamabamos o fotoeiro D E P mui voa persoa.

sE VEI CASI EXTAÑO VER O FOTOGRAFO DEDIANTE DA CAMARA E NON DETRAS AS FOTOS DA MIÑA PRIMEIRA COMUNION FIXOAS EL AS DA CONFIRMACION AS DA FESTA DOS REIS AS DAS FESTAS DO VERAN E TANTAS E TANTAS CELABRACIONS EU RESISTOME A CHAMARLLE lUIS ASIQUE FOTOGRAFO ESTES DONDE ESTES SEMPRE TE RECORDAREMOS E IMPOSIBLE OLVIDARTE PORQUE SEMPRE QUE MIREMOS TODAS ESAS FOTOS QUE NOS FIXECHE E QUE TANTO NOS GUSTA MIRAR TE TEREMOS PRESENTE PORQUE TO MERECES POR BOA PERSOA QUE ERAS. SEMPRE NO NOSO RECORDO.

Esta foto encontreina esta veran rebuscando polos caixons de casa de miña mai, e dabame un pouco de recelo colgala neste foro porque imaxinabame que con ela ibase a descubrirse o candil, eu fai tempo que sabia quen eras, e por eso non a colguei antes.
Sinto decirte que esta e a unica foto que teño de teu pai (D. E. P).
Si queres fagote unha copia desta, aver si se vei algo mellor co que se vei no ordenador.
Un abrazo

Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)

A pesar de que cuando teis o "candil encendido chega o resplandor hasta miña casa"non me enterar de que fallecera teu padre, o sinto de verdad, a Luis D. E. P. Si o apreciaba bastante, o motivo de non darche o pésame, e de que non me enterara hasta ahora, comprendo o vacío que os deixou na famila, a vida e así de cruel, non podemos solucionar... Po la edad inda podía vivir bastantes anos máis.
Tamén teño alguhas fotos sacadas por él de cuando iba na festa da Tuiza, verdadeios recuerdos, persona ... (ver texto completo)

Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)

tes razon xa que falas das mallas a bosa duraba casi todo dia acordome que dabadeslle de comer a xente que tenpos aqueles acordome dos teus hirmas luis manolo que ibamos xuntos o cole o manolo e mais ou menos da miña edade estabamos na misma clase a lola a fefa a tita o quin

Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)

se eres quen penso acordaraste cuando ibamos pra riveira e nos bañabamos alli e ibamos todos a herba da quela si que eramos pequenos.

Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)

xa sei que eres a teresa do fotoeiro pode ser

A miña intencion non e que o candil se apague, mais ben todo o contrario.
Esta foto penso que foi feita no ano 1973.
preguntareille o meu irman si el se acorda do ano que foi feita

Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)

A miña intencion non e que o candil se apague, mais ben todo o contrario.
Esta foto penso que foi feita no ano 1973.
preguntareille o meu irman si el se acorda do ano que foi feita

Gel, eu tamen es estou seguro que o candil cuesta foto esta alumando a todo o contorno de o pereiro e lubian

Ahora mismo estoy llorando a lágrima viva, el candil se apagará... ¿Sabéis el año de la foto?

Gel, eu tamen es estou seguro que o candil cuesta foto esta alumando a todo o contorno de o pereiro e lubian

Una foto dedicada al hombre que pocas veces salia en ellas

cuesta foto vánselle a encender as luces o candil....