Como ben din O Candil mais Teresa a imaxinación infantil é moi grande. Pero daquela, por moi medosas que foramos, ó ver a alguén ou ó chegar a casa o medo disipábase como por arte de maxia. Ó medrar, aqueles medos desaparecen pero dan lugar a outros de máis calibre que non se quitan de modo tan sinxelo. Eu escoitei fai pouco un comentario dunha desas persoas entendidas, que dixo que o país está ó borde do abismo, pero que a partir do día vinte daremos todos un paso adiante...
Apreciada Gel,ó comentario que ouviste nahu le des munta importancia, más creo quen ó dixo xa sabemos do pe que coxea. Iso do paso adiante sona cando fixe a mili, oxalá a sín sea por ó bein de tudos, más eu axo que a que ir o xeito.
Me gostan tudos os teos mensaxes, pero en especial un que puseste onte no foro de Lubian.
Uha aperta.
Me gostan tudos os teos mensaxes, pero en especial un que puseste onte no foro de Lubian.
Uha aperta.