
Que din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio trasparente
do pracido luar
Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seo ben compasado
monótono fungar
Do teo verdor cinguido
e de benignos astros
con fin dos verdes castros
e valeroso chan
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono
desperta do teo sono
fogar de breogan
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso rouco son
máis so os iñorantes
e feridos e duros
imbéciles e escuros
non nos etenden non
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin teran
pois onde quer xigante
a nosa voz pregoa
coa redenzon da aboa
nazon de breogan.
na costa verdecente
ao raio trasparente
do pracido luar
Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seo ben compasado
monótono fungar
Do teo verdor cinguido
e de benignos astros
con fin dos verdes castros
e valeroso chan
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono
desperta do teo sono
fogar de breogan
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso rouco son
máis so os iñorantes
e feridos e duros
imbéciles e escuros
non nos etenden non
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin teran
pois onde quer xigante
a nosa voz pregoa
coa redenzon da aboa
nazon de breogan.