"O candil" sabes que sento moitísimo o dos teus sobriños me acabo de enterar neste momento. que fatalidade nestos casos sempre hai que mirar o lado bo que por suposto e os danos persoais o demais todo ten arreglo. co que me quedei alucinada e co da muller do José LUIS non sabía que había fallecido, que pena xa me imaxino que sería moi xoven que pena, dos teus hermaus o J. lUIS E O QUE MAIS COÑEZO. UN ABRAZO AMIGA
Gracias, Pepita, sei que o sintes de verdai, ¡todos o sentimos tanto! Sí, morreu moi nova, 46 anos; así, de repente, sin previo aviso, tomando un café ca sua querida irmá Concha, no Tameirón, caeu redonda o chao. Naide estamos libres de que nos pase a nós, por eso insisto sempre tanto en que todos procuremos levarnos ben e facernos a vida agradable uns a outros, porque naide sabe a sua hora. E teño clavado no corazón o grito do meu sobriño de " ¡Non me deixes, mamá!", pero non o deixou de todo, pois estoy segura que, desde alí arriba sigue protexendo os seus filliños, por eso están sanos e salvos. A miña cuñada María era buena, buena, buena, pódecho decir cualquera que a conocese; por eso sólo pode estar no ceu.
tere " uja" maruja era un encanto de mujer sin lugar a dudas.. pero era barja y esa familia como te cuento en face tiene algo por ahi mal de ojo.. fario.. no se que es.. pero las desgracias van encadenadas,, los mayores se fueron con logica y con edad pero sus primas (feliz y nela) con veintitantos, manoli hija de carmen con 11 maruja con cuarenta y pocos y ahora esto... creo q ahi q buscar alguien o algo q proteja a la familia
Mikel, as cousas pasan porque sí, e non se lle pode dar máis voltas.
Toda esta familia para min é como si fora propia. A tía María Corvina e miña nai (DEP as dúas) levábanse como irmás e os fillos criámonos todos xuntos alí no cima da aldea. Para mín a Rosa máis a Uja foron as miñas compañeiras de xogos infantiles, e levo recordos delas deses que nunca se olvidan por muto que pasen os anos. A Uja (María) era tan boa que non pode estar máis que en bo sitio, protexendo os seus fillos, e ben seguro que lle da forzas para saír adiante.
Gracias as que puxestes o número de conta, así os que estamos lonxe podemos aportar o noso grau de area. Espero que todos amosemos unha vez máis a unión do pobo en mometos difíciles, e lle demos a David e Jhonny o apoio moral e económico que neste momento tanto necesitan.
Unha aperta moi grande para tod@s.
Toda esta familia para min é como si fora propia. A tía María Corvina e miña nai (DEP as dúas) levábanse como irmás e os fillos criámonos todos xuntos alí no cima da aldea. Para mín a Rosa máis a Uja foron as miñas compañeiras de xogos infantiles, e levo recordos delas deses que nunca se olvidan por muto que pasen os anos. A Uja (María) era tan boa que non pode estar máis que en bo sitio, protexendo os seus fillos, e ben seguro que lle da forzas para saír adiante.
Gracias as que puxestes o número de conta, así os que estamos lonxe podemos aportar o noso grau de area. Espero que todos amosemos unha vez máis a unión do pobo en mometos difíciles, e lle demos a David e Jhonny o apoio moral e económico que neste momento tanto necesitan.
Unha aperta moi grande para tod@s.