por donde andan todos parece k estades os forer@s dormidos Gel, Candil, Mikel, Jose, etc, benga animos a todos, un abrazo.
¡Que mais quixera Teresa que dormir un pouquiño mais! Pero entre netos e filla, teño todo o tempo copado. Ahora mismo son as oito da mañan, e xa levo unha hora en pe. Teño que acompañar a filla o quiosco porque traballa os sabados e domingos. E mañan luns, a levar os nenos a escola, e logo recollelos, e entre horas a o quiosco, a exercer de "guarda espaldas". En fin, que che vou a contar. Hay moito tempo que non sei o que é estar na cama hasta as nove po lo menos. Pero a vida é asi, que lle vamos a facer. Un abrazo. Xose.
Jose ay un refran k dice fillos criados traballos doblados pa k estamos os abuelos pa axudalos eencanto a tua filla paxache como a min ca miña ay k axudalas dichoso do k non necesite axuda, un biko.
Os dous tendes o ceo ganado, Teresa e José, e desde xa contáis con a miña admiración, cariño e respeto. Xa sabéis que se dice que o que purga as suas penas nesta vida xa non terá que purgalas na outra, e o que non as purgue nesta, terá que purgalas na outra. Como se supón que a outra será eterna, bastante máis larga ca esta, esto que leváis adiantado. Pido pra vos moita salud e moito ánimo xa que tendes esas personiñas queridas que tanto dependen de vos. Un bico e un abrazo grande. Veña, ánimo, que vos sodes fuertes e podéis con eso e con máis, que Dios vos axude.
O candil, muchas gracias por tus palabras. Supongo que a Teresa y a mi nos une el cariño que tenemos a nuestros hijos. Y eso es algo que dá muchas satisfacciones y no se paga con nada. Me siento plenamente premiado con la devolución del cariño por parte de ellos. Un fuerte abrazo. Xose.
