Aprezado Leonardo: Ficesteme recordar o nome do prado, así ê, olla que xa me pagaba, 500 pts. da quilas que viña uha tal Rosalía linda que era galega, creo que era escritora, ou poeta, isto nahu sey se o digo bein, o mellor se decía poetisa, bein y mantiñame bein, cuando saimos de noute, dabame groxeta, en definitiva que aforrey uhas coroas, logo era un pobo de munto boa xente, istaba la un tal Clemente que me enseñou a armarle os lazos os cuellos, que er paisano meu, traballaba de ojalatero, tambein me recordo dun tal Rumba, ou Rumbon, munto bon home,íste dabame muntos consellos.
Dices que levas ahí desde o 1973, pronto te xubilarás. Unha aperta.
... (ver texto completo)