Recordos da infancia que non se borran, e que teñen colores e sonidos...

Tes toda a razón, Ludy; nin de palleiros sirven, porque e un peligro, pero ¿quen o deixou morrer...? Co tempo, hasta as pedras acaban caindo... O tempo, ca complicidade dos que tiveron poder e non dotaron o medio rural de recursos pra agricultura e ganadería, e algunha qu´outra industria apropiada. Basta ver que en cataluña véndese auga embasada por toda España (nos temos millores augas), e cereales cheos de aire, e... calquera cousa impulsada por a mau de obra de galegos que foron alá romper o zarrizo, ... (ver texto completo)

Cada día frente a do Capador, o berro de: "votaide as cabras", xuntavanse Manuela plaza e conducías a persoa que lle tocaba, has o lugar o de ca estaba reunidas as do outeiro ladra de Nigueiroa. Iban días persoas cas cabras, pasar o día o Monte Grande. Por o de dieron a canteira, tiña o rebaño o Millor pasto, por brotar ali a fonte do Xeixo, de auga tan fresca e tan boa, tanto bebida no gorgollo como na cunquiña feita na paloma da mau.

Un pote com'o que tiñamos empotrado na lareira da cuciña en Negueiroa... e que servía pra cebar Bos porcos pra matanza...

Boas berzas pro caldo, hinda qu'eiqui foran usadas con acerto pro ornato d'unha gran mesa familiar. Gran recordo das fiestas de Corpus Cristi de Verea, do ano 2.011 cos primos vidos de Caracas, Madrid, A Coruña...

Tanto nos gustaban e nos gustan, e pensar que e planta medicinal, a partir da son feitas medicinas pro corazón

Efectivamente, este conxunto e un acerto mais do ayuntamiento de Verea, rexido con moito acerbo, por o noso primo Juan Antonio Martínez González.

Esta Carballo esta nunha curtíña da Pura e do Benito, o pe do pasteirio da parroquia de Verea, mismo entre o rego e o Diestro

Portela e moi frío, e Bande tamén. Ainda mais frío qu´o monte grande de Nigueiroá...

O Pachín era inocente e meniñeiro, e faíalle coxegas os pequenos. Todos lle queríamos
Deume moita lástima saber a terrible morte que tuvo.

Hasta a simpleza do retablo mostra singular beleza

Eiquí resbalei e caín e destrozouse a cámara. Pero a foto quedou.

Seguro que en el pasado todo el entramado del porche fué de madera, o acaso las colunnas de piedra. De cemento, nunca.

Cada vez que podemos, imos quitarlle as edres, pra que siga medrando sano

Este bonito e boiño cabalo tordo e tan listo, e ten tanta empatía ca xente, que parece que fala decindo de todo cos seus expresivos ollos. Seguro que ten unhos bos donos. Quedei prendada de´l cando lle fixen a foto. Volveréi ir a Portela, pra ver se o vexo...