Aos goianeses maiores podemos ouvirlles tamén outras palabras estrañas nas súas conversas coma calloa, boreta, lasquear, ajuzalos vigios, bou xunta a caneda, etc. Estas palabras escoitábanselle aos que traballaban na “morcela”, nome de Castela no vervo, pois era tradición dos joianeses iren traballar de abaneis a Castela, desde despois do diluvio universal. Ian e viñan, pero non era un camiño de rosas. Algúns morreram polo camiño, pois ian a pé, e unha besta. Para a ferramenta. Teño apontadas unhas ... (ver texto completo)

HISTORIA MÁXICA DO ACTUAL GOIÁN, ARREDORES E OUTROS CONTOS
(pra matar o tempo)

Falar de Tollo ou Goián e todo o mesmo. Ata hai poucos anos os rapaces e maiores tiñamos o orgullo de ser de Tollo. Os dos outros barrios metíanse connosco, e decíamosle si, pero os de Tollo comemos zarrabollo.
Tollo é o barrio máis grande de todos as parroquias que forman o Concello de Tomiño.
+++
Camiñemos en procura da nosa identidade, e atoparemos a súa semente.
Proverbio chino: SUN YOU (en goianes, que ... (ver texto completo)

Estimados amigos, me alegra saber que estais bien, pasé las navidades en Goian y aunque el frio de las heladas fué grande, con buena calefacción lo pasé bien como siempre, mientras se pueda seguiremos disfrutando de esa hermosa tierra, desde Asturias, recibid mi mas sincera amistad. Pepe.

Una palabra, no se olvida.
Una lágrima deja huella
Un beso demuestra un cariño, en ese momento.
Pero los recuerdos, si son sinceros no se olvidan nunca.
FELIZ AÑO 2015
No te contesté antes por que no sé que pasa en vigo en esta zona con los ordenadores. De momento parecen empezar a funcionar.

AQI ESTAMOS O PE DO CAÑON, TEN FEITO MOITO FRIO POR AS MAÑASN NON APETECE SAIR DA VCASA
teño por aqui unha longaniza de asturios pra facer unha fabada
saudos a ti e familia.

Pablo, aquí en casa no hace frio pero preferiria pasarlo en goian aunque ahora solo vivo con mi perra Teckel.
Te deseo que el año 15 sea FELIZ para todos, un fuerte abrazo de Ana

La respuesta es para pepe. Hace tiempo que no cambiamos opiniones sobre ese gran pueblo que es Goian, y a pesar de las dificultades de internet, que no sé que pasa en esta zona, os mando unha aperta grande para todos los del foro y espero algún dia regresar a Goian. Pablo un gran cariño para ti y los tuyos y parati Pepe un feliz año 2015 y espero que para todos, en eso me incluyo.
Por favor no me olvideis.

AQI ESTAMOS O PE DO CAÑON, TEN FEITO MOITO FRIO POR AS MAÑASN NON APETECE SAIR DA VCASA
teño por aqui unha longaniza de asturios pra facer unha fabada
saudos a ti e familia.

Pablo no sabes lo que me alegra leer tus escritos, es una buena señal de que estás bien y esto es lo principal, espero que sigas deleitandonos con mas lendas y contos, aunque somos pocos tenemos que seguir manteniendo este foro, desde Asturias, os envio un aperta y un cordial saludo para todos. PEPE.

La respuesta es para pepe. Hace tiempo que no cambiamos opiniones sobre ese gran pueblo que es Goian, y a pesar de las dificultades de internet, que no sé que pasa en esta zona, os mando unha aperta grande para todos los del foro y espero algún dia regresar a Goian. Pablo un gran cariño para ti y los tuyos y parati Pepe un feliz año 2015 y espero que para todos, en eso me incluyo.
Por favor no me olvideis.

Pablo el asunto del pequeño Nicolás, es un absurdo más de la calidad de alguno de nuestros empresarios y políticos, espero sobre el dia 27 saludarte en persona, un fuerte abrazo. PEPE.

Queridos amigos de este foro, en especial para Pablo Pousa y Ana Elvira.

Una palabra, se olvida.......
Una lagrima se va............
Un beso se borra.............
Pero los recuerdos y una sincera amistad,
aunque esté distante, resiste al tiempo,
a la distancia, al silencio y jamás se olvidara.

Desde Asturias, os deseo Un FELIZ NADAL y Un nuevo Año 2.015, con muchas mañanas preciosas. PEPE.

OS CIMPLONS (en Goián noutros lados os Biosbardos)

Fai anos nunha casa de tollo chamada dos Carinos o chegar o inverno facíase un serán moi grade, pois tiña unha sala moi ampla que súa porta daba o camiño, xuntándose moitas persoas, as mulleres mais novas calcetando, remendando a roupa ou zurcindo os calcetíns, e as mais vellas carpeando a la e fiando, os homes mentres xogaba as cartas, comentaba como lles fora por a Morcela nome que se lle da no verbo (a fala que empregaban os albaneis en Castela ... (ver texto completo)

L A C O N P R E S A N D O

INGREDIENTES:
A Lacon.
½ Kg. De carne de vitela shank ou uma pequena língua.

PREPARACIÓN:
Coloque a carne de porco para dessalinizar durante vinte e quatro horas, trocando a água três ou quatro vezes.
Ferva ata que estea bem cocida com o lado da pel para riba.
Cozinhe o jarrete ou língua e corte em tiras. ... (ver texto completo)

LENDA DA SEÑORA DA TORRE
Hay unha lenda da Señora de Torre, que conta, que unha filla enamorouse de un criado da sua casa. Cuando ela se decatóu do que estaba pasando tratou por todos os medios de separalos. Como non adiantaba nada, pois eles seguían xuntos, buscou unha solución propia dos seus desalmados sentimentos:
Mandou o criado abrir un pozo, mais ou menos, da sua altura para para meter dous candeleiros. E cando estuvera pronto tratase de avisar a ela e a súa filla. Así o fixo o mozo. A ... (ver texto completo)

A UN TRIBUNAL COMPOSTO
DE TRES PROFESORES.-

Burrísima trinidá
-como decía Curros-,
¿seica non sodes tres burros
e unha soia nulidá?
¿Eu examinarme? ¡Cá!
Cando nas miñas me poño
son máis forte ca un carballo;
Quizais que non saiba un coño,
pero vosoutros, supoño,
non sabedes un carallo. ... (ver texto completo)

As mozas de Vacariza
Pregáronlle a San Antonio
Que as sacase de alí
Que estaban no Purgatorio.
San Antonio respondeulles:
-Meniñas, tende paciencia
Que aldea da Vacariza
Deuna Deus de penitencia.

O LIÑO DA RAPOSA, OU COMO A RAPOSA SE LIBRA DAS PULGAS
Hai unha herba que nace no medio dos toxeiros e silvas que non ten follas e de cor sosa
de rapaces era coñecida por ese nome, dicían que raposa que a colleitaba pra facer a cama.
A verdade e moi outra, o que andaba recollendo a raposa eran os guedellos de lan que estas deixaban presos cando pastaban.
Entón a raposa con moita paciencia ía xuntando todos eles e facía con eles coma unha pelota, a cal usaba pra desfacerse das pulgas, collía a pelota que fixera da lan no fociño e ía adonde un regueiro póndose de cu a este, e estiraba o rabo indo meténdose na auga entrando de recú. As pulgas o sentiren a friaxe ían escapando cara a cabeza, pero esta so deixaba a punta do fociño fora e entón as pulgas entraba no bolo da lan, entón a raposa dáballe unha sopladela índose por o río abaixo con todas as pulgas. ... (ver texto completo)