Foro de GOIAN (Pontevedra)
cruceiros
Para un asturiano que de por veces mora al lado dO cruceiro da Soidade en Tollo, Goián
Poemas os cruceiros

“Canta pedra, durmida e acochada
da terra nai no agarimoso seo,
esperta do seu sono milenario
e quer ser oración e pensamento
frorece nun baral, estende os brazos, ... (ver texto completo)

Contos o carón da lareira
A cor do tardo (trasno)
(un conto do imán de ti Prudencio)
Un día un rapazolas preguntoulle a seu tío que era irmán do Ti Prudencio e vivian no fundo da Barbiella, de que cor era o tardo.
E seu tío respondeulle do burro o fuxir. E cal e a cor do burro fuxindo
e seu tío dille............. Pardo, e como sabe que e pardo, porque eu vin un pola noite fuxindo, e pareceume pardo, pois a xente di, que polas noite todos os burros son pardos.
O rapas rascou cas uñas na cabeza, e foise pensando naquelo preguntoulle seus compañeiros por a cousa e ningún lle supo contestar. Unha noite indo pra casa do serán que facían na casa do Ti Matieus por o camiño da Barbiella sentiu pasos detrás del, parou e os pasos pararon e así dúas ou tres veces, o home xa ía medio mosqueado como se di, e parou para abrir o portal, e os pasos que escoitaba pararon, encheuse de coraxe e deu volta pra trás para ver que raio era aquilo e atopase con media ducia de ovellas que andaban perdidas e estas ían detrás del.
Continuo o camiño, e ía pensando se isto lle acontece e a outro con medo, xa iria dicindo que lle aparecera o tardo, e el dicindo o que é a inorancia
Cantinflas decía lo que es la falta de ignorancia. ... (ver texto completo)

A PESCA DO SABLE E SALMÓN CO ALCHARIFE

Chegado o fin do ano, xa os patróns dos barcos andaban descolgando as redes que tiñan penduradas no alboio pra que os ratos non llas rillaran.
Estendíanas na tendelada para darlle un repaso, e ver si facía falta meterlle un copo novo, e mesmo tempo si tiña algún roto remendarllo, outras veces tamén as encascaban, este proceso consistía en por un pote moi grande con auga o lume na que se lle botaban cascas de salgueiro e metían as redes dentro a corar pois ... (ver texto completo)

neste poema non citei a reme a cal debe ser unha desas cousas que lle da vida o pobo

O pontífice recibiu hoxe o presidente de Coren, Manuel Gómez-Franqueira, que aproveitou para explicar a historia da cooperativa ourensana e a orixe do manxar que é elaborado no convento das Clarisas de Allariz.
O envío, que partiu o pasado luns dende Ourense nun vehículo frigorífico, pretende achegar ao pontífice unha ave femia de raza campera que, debido ás súas características xenéticas e a unha crianza tradicional en semiescuridade, dá como resultado unha carne infiltrada, substanciosa e tenra ... (ver texto completo)

Desde o cruceiro da Soleda, preguntan, ¿por donde anda o asturiano?

Estimado Pablo, no sé las personas que seguimos este foro, pero es una pena que sea yó el único que responda y agradezca tus escritos sobre lendas y cosas sobre Goián, te ruego que sigas ofreciondonos tus recuerdos sobre las cosas antiguas de los vecinos y ocurrencias pasadas.
Te mando un fuerte abrazo y me alegro de que tus trabajos, es muestra de que te encuentras bien. Saludos para todos desde Asturias. PEPE.

Veño do País da chuvia eterna. Veño do fin do mundo. Son de onde a auga muda a eternidade en melancolía e a melancolía se torna en nostalxia perenne. Veño da máis fermosa terra que a natureza, na súa eternidade, puido parir. Veño da pedra e o vento do norte, xélido e eterno. Son do país que os homes chamaron Galicia. Son da terra que os deuses quixeron chamar ETERNIA.
XAN ARCO DA VELLA

Así e o amor
(por si algunha moza visita este foro

Unha mirada.
Un sorriso.
Unha boca pechada.
De falar non hai présa.

Outra mirada.
Outro sorriso. ... (ver texto completo)

[ A Barca-Goián, 3 de marzo de 1644]
LIBRO PRIMEIRO
CAPÍTULO XXXV
PÁXINA 61
Toma o Conde de Castelo Melhor a vila da Barca de [Gayão] Goián,
que é saqueada e incendiada.
É parte da defensa dunha provincia a ofensa feita na do inimigo, e non é menos telo en perpétuo cuidado de defenderse, e reparar sen saber por onde se pode ser acometido, porque en fin, a mellor defensa é a ofensa. Así o fai o Conde de Castelo Melhor [Gobernador das Armas de Entre Douro e Minho], como se verá escrito, ... (ver texto completo)

cando chega o tempo que se pediu
xa chega o tempo en que non se pode

VERDURAS
(NORMAS BÁSICAS PRO SEU COCIÑADO)
As patacas sendo para facer puré, bótanse a cocer en auga fría, sendo pra guisar bótanse en auga a ferver e sendo para facer ensaladillas ou un entrantes hai que deixalas arrefecer na auga de cocelas.
Os freixóns si son verdes, en auga a ferver. Xudías verdes, tirabeques, ervellas ou"chícharos", e fabas, en auga ferver. Os garbanzos ponse en agua morna despois de estar de remollo. É as lentellas e os feixóns en auga fría póndoos antes tamen de remollo.
Nota: ... (ver texto completo)

XURELOS ASADOS NA BRASA

Cómpranse un xurelos o mais grandes posible límpanse ben por fora e láñanse, pásanse por un chorro de auga e sécanse nun pano, fanse unhas boas brasas de leña de carballo e carozos.
Colócanse os xurelos enriba de unha esparrilla de voltear, untados de aceite pra que non peguen e quedemais xugosos, pónselle un pouco de sal, primeiramente asaranse por a parte do lombo regándoos con un pouco de aceite, cando se vexa que están quedando douradiños, dáselle volta a esparrilla e déixanse facer por o seu interior, unha vez rematada faena do asado, colócanse nunha travesa (fonte)
E reganSse con unha boa allada por enriba e a papar.
Enviado por pablopousa el 27/05/2015 a las 13:03 ... (ver texto completo)

SOBRE MESA CANARIO (postre canario)
Ingredientes:
1 bote de leite condensado de quilo
6 xemas de ovo
1 lata grande de piña en suco (zume)
1 sobre de xelatina de piña en po
Preparación:
Botar o leite condensado nunha cunca (bol)
Agregarlle as xemas e os toros dela piña en taquiños
Mesturar todo ben xuntamente con suco da piña e a xelatina ... (ver texto completo)

PRANTO POR UNHA DEFUNTA
Un día nunha remota aldea da miña terra faleceu unha muller chamada Ginibra, e como é moi
corrente os veciños van ao seu velorio. O cadaleito é colocado nunha pequena sala na entrada da casa, con dous cirios acendidos un a cada lado do cadaleito.
De pronto ábrese a porta e entran dous homes veciños, arrímanse á un mesiña que estaba no medio da sala, e sobre de ela a cafeteira e a botella da augardente chea, os seu lado as correspondentes cuncas pequenas de café e a copa ... (ver texto completo)